|
از اول آذر ۱۴۰۱ تا اول آذر ۱۴۰۲
سازمان چریکهای فدایی خلق ایران منتشر می کند به مناسبت ۱۶ آذر، روز دانشجو گردآوری و تنظیم: کامران عالمی نژاد
بیش از یک سال از آغاز جنبش انقلابی می گذرد. جنبشی که با قتل حکومتی جاوید نام مهسا (ژینا) سربرآورد و طوفان کَلانی بپاکرد. گرچه حکومت قیام ژینا را با قتل و کُشتار، بازداشت و زندان و بیدادگاههای به طور نسبی مهار کرد، اما به خاطر تداوم شرایط انقلابی، جامعه توانست چند گام بزرگ به پیش بردارد و بر گَلوی رژیم جنایتکار فشاری مضاعف وارد کند. جامعه بپاخاسته ایران با قیامها و جنبشهای گوناگون و با شعارهای «مرگ بر دیکتاتور»، «مرگ بر خامنه ای»، «زن، زندگی، آزادی» و... پیکر استبداد مذهبی که با زور اسلحه و پول روی پا ایستاده را چنان به لرزه درآورد که آثار آن هنوز بر حکومت باقی مانده و خواهد ماند. مشتی که جامعه معترض با «نَه» به «حجاب اجباری» و تردد زنان آزاده میهن مان به شکلی غیر از فرم «حجاب حکومتی» در معابر عمومی از قبیل: پاساژها، مغازه ها، مدارس، دانشگاهها، بیمارستانها، کنسرتها، پارکها و حتی در مَراسمهای نیمه دولتی بر «تن علیل» ولایت نواخت، آنچنان سنگین بود که رژیم با تمام کَبکَبه و دَبدَبه خود، هاج و واج از گستردگی این حرکت همگانی، تنها بر آن نظاره کرد. مساله ای که رژیم را بعد از گذشت ۱۴ ماه، بیش از پیش خشمگین می کند، تداوم و همبستگیِ وصف ناپذیر این حرکت از طرف زنان دلیر کشورمان است. دانشجویان دختر در این امر از پیشرُوان «نافرمانی مدنی» به شمار می آیند که البته تا به اکنون هزینه زیادی را متحمل گشته اند، اما پاپس نگذاشته اند. زندان، اخراج، شکنجه، تبعید، پرونده سازی، آزارهای روحی و... از جمله شیوه های حکومت برای رودرویی با دانشجویان است. با این همه، هر روزه و در هر فرصتی شاهد رشادتی دیگر از جانب دانش پژوهان دلاور در کشور هستیم. بیانیه جمعی از فعالان صنفی دانشگاههای کشور با تیتر «ما باز می گردیم.» که در آستانه مهر ماه امسال منتشر شد، نشانه روشنی از پویا بودن و در صحنه بودن دانشجو و دانشگاه است: «در سالی که گذشت، ما دانشجویان همگام با دیگر اقشار مردم در دانشگاهها صدای اعتراض به ستم و استبداد را بلند کردیم و با همرزمانمان در خیابانْ پیمانِ مقاومت بستیم. بهای این ایستادگی زیاد و دستاوردهای آن ماندگار بود؛ بازداشت، اخراج، تعلیق و تهدید شدیم، اما پس از گذشت یک سال به نقطهای رسیدهایم که باور داریم قدم در راهی بیبازگشت و روبهجلو نهاده ایم که بدل به آگاهی همگانی در بین ما شده است. اکنون استبداد شاید بیش از هر زمان دیگر از بدو تاسیس، کمر به قتل دانشگاه بسته است؛ از حذف دانشجویان و اساتید غیرهمسو از فضای دانشگاه، اختهکردن تشکلها و محدود ساختن حوزه فعالیت شان، تفکیک و حذف یک به یک فضاهای دانشجویی، محرومکردن دانشجویان از امکانات رفاهی درخور و بهحقشانْ گرفته تا حرکت به سوی پولی سازی دانشگاه و حذف آموزش رایگان. گرچه رد تازیانه انضباط شان پابرجاست اما زخمشان کاری نیست؛ چراکه تجربهِ متناوب "خواستن، سرکوب و ایستادگی" در سالی که گذشت، ما را وارد مرحلهِ تازه ای از کنشگری و مقاومت برای رسیدن به آرمانهایمان کرده است که اقدامات سرکوبگرانه حکومت را بیاثر خواهد کرد.» (فرازی از بیانیه ما باز می گردیم) در آستانه ۱۶ آذر، روز دانشجو، یاد تمامی دانشجویانی که در برابر ارتجاع دینی مقاومت کرده و تن به سیاستهای رژیم در دانشگاهها نداده اند و هزینه آن را به جان خریدند و به شهادت رسیدند و یا به زندان افتادند را گرامی می داریم. سازمان چریکهای فدایی خلق ایران ترازنامه دستکم ۴۲۶ تجمع، تحصن، اعتصاب، انتشار بیانیه، اجرای حرکتهای نمادین که از طرف دانشجویان و اساتید انجام گرفته را به مناسبت روز دانشجو و در گرامیداشت شهیدان ۱۶ آذر ۱۳۳۲، زنده یادان احمد قندچی، مهدی شریعت رضوی و مصطفی بزرگ نیا و تمامی شهیدان جنبش آزادیخواهانه منتشر می کند.
متن کامل این ترازنامه را در آدرس زیر بخوانید: http://www.iran-nabard.com/BILLAN_DANESHJOUI/16%20azar%201402.pdf منبع: نبرد خلق شماره ۴۷۱، آدینه یکم دی ۱۴۰۲ – ۲۲ دسامبر ۲۰۲۳
|