|
فدایی شهید منصور اسکندری تربقان (رفیق مهران ) گردآوری و تنظیم: امیر ابراهیمی رفیق منصور اسکنری تربقان دوم مهر ۱۳۲۹ در روستای تربقان کاشمر (استان خراسان رضوی فعلی) متولد شد. وی همزمان با تحصیل کار میکرد. در سال ۱۳۴۶ پس از اتمام تحصیلات متوسطه، در رشته پزشکی وارد دانشگاه تهران شد. پس از تشکیل «سچخفا»، با آن ارتباط برقرار کرد و تا شهادت سرخش فدایی بود. در سال ۱۳۵۲ توسط ساواک دستگیر و تحت شدیدترین شکنجهها قرار گرفت. در اعتلای انقلابی سال ۱۳۵۷ از زندان آزاد شد. ازجمله فعالیتهای ارزشمند رفیق منصور پس از قیام، عضویت در تحریریه نشریه کار و فعالیت در بخش کارگری سازمان بود. علاوه برنوشتن مقالاتی پیرامون جنبش کارگری، مسئولیت بخش گزارشها و اخبار کارگری نشریه کار را نیز بر عهده داشت. پس از طرد اکثریتیهای خائن از سازمان، منصور به عضویت کمیته مرکزی سازمان درآمد و همچنان عضویت هیات تحریریه کار و مسئولیت کمیته کارگری تهران را عهدهدار بود. رفیق منصور جهت تحقق عالی ترین سطح دمکراسی درون تشکیلاتی، برای تشکیل اولین کنگره سازمان، پیگیرانه کوشید؛ اما رفیق منصور یک هفته پیش از کنگره در اوایل آبان سال ۱۳۶۰ دستگیر شد. با توجه به شناختی که مزدوران رژیم از موقعیت تشکیلاتی رفیق منصور داشتند، وی را تحت شدیدترین شکنجهها قراردادند. حتی خود لاجوردی جلاد در شکنجه و بازجوئی از رفیق منصور شرکت مستقیم داشت. چنان که محمود خلیلی، زندان سیاسی همبند وی در مصاحبه با نشریه پیام فدایی میگوید: «برای این که مثالی در این مورد ارائه دهم، باید از رفیق جان فشان "منصور اسکندری" (دکتر مهران) یاد کنم که خود من در انفرادی ۲۰۹ از نزدیک او را دیده بودم. شکنجه گر با دسته بیل توی کمر او کوبیده بود به طوری که دسته بیل از وسط دو نیم شده بود. بدتر از این، آنها دسته بیل را از قسمتی که شکسته بود و تراشه تراشه بود در کمر او فرو نموده و چرخانده بودند. این عمل و ماندن تراشه های چوب در وسط کمر او باعث ایجاد زخمی چرکی و عفونی و حفره بد منظره ای شده بود که هر روز باید تراشه های چوب را از میان چرک وخون بیرون میکشیدند.» محمود خلیلی در ادامه اضافه می کند: «منصور اسکندری (دکتر مهران ) از زندانیانی که شخص لاجوردی شناسائی کرده بود و براساس گفته خیلی از زندانیان، خود لاجوردی شخصا در شکنجه وبازجوئی او شرکت داشت.» رفیق منصور فدائی وار مهر سکوت بر لب داشت، کلامی نگفت و اسرار سازمان را حفظ نمود. بالاخره دریکی از روزهای نیمه پایانی آبان ۱۳۶۲، رفیق منصور استوار و محکم به پای جوخه تیرباران رفت. یاد و نامش جاویدان
منابع: کانالهای تلگرام و سایت برومند
منبع: نبرد خلق شماره ۴۸۲، سه شنبه ۱ آبان ۱۴۰۳ - ۲۲ اکتبر ۲۰۲۴
|