رشد فقر در میان کارگران و مزدبگیران
(شهریور 86)
زینت میرهاشمی
فقر، آُسیبها و ناهنجاریهای ناشی از آن بیش از هر هنگام در میان کارگران و مزدبگیران بازتولید شده است. دولت پاسدار احمدی نژاد با سرکوب گسترده کارگران، دستگیری فعالان کارگری، دستگیری معلمان شرکت کننده در حرکتهای اعتراضی و ممنوعیت اعتصاب، مانعی در راه شکل گیری تشکلهای کارگری و پیوستگی و پویندگی جنبشهای اعتراضی آنان می شود. در اثر سیاستهای مخرب اقتصادی و سیاسی رژیم، وضعیت معاشی کارگران به شکل بی رحمانه ای عقب گرد داشته است. بر اساس آمارهای موجود، فقر، بی خانمانی بیشترین رشد را از برکت وجود جمهوری اسلامی داشته است.
فشار معیشتی، سیاستهای سرکوبگرانه رژیم و مافیای سرمایه داری در ایران، مانع از رشد خواستهای دموکراتیک کارگری می شود. جهت یابی مبارزه کارگران ایران، برای حق تشکل یابی، بهبود زندگی متناسب با استاندارهای جهانی، توسعه پایدار و دموکراتیک و نیز افزایش حقوق متناسب با رشد تورم و استانداردهای زندگی مدرن، توسط سیاسیتهای ارتجاعی و قرون وسطایی جمهوری اسلامی امکان رشد نمی یابد. با رشد فقر و سیاستهای محقرانه دولت، کارگران ایران برای حفظ شرایط موجود و آنجه که بخور و نمیر محسوب می شود باید مبارزه کنند. به همین دلیل بیشترین حرکتهای کارگری پیرامون عدم پرداخت حقوق، بیکاری و رکود در اثر جا به چائیهای سرمایه در بخش خودیهای حکومتی است.
در حالی که معلمان به وضعیت کاری و معیشتی و پائین بودن حقوق خود اعتراض می کنند، نیروهای سرکوبگر رژیم در مقابله با اعتراضهای گسترده معلمان، از ضد انسانی ترین ابزارها برای سرکوب استفاده می کنند. در پی احضار و دستگیری فعالان حرکتهای اعتراضی معلمان و فرهنگیان و محکوم کردن آنها در بیدادگاهها، فشار همچنان بر آنها ادامه دارد. اخراج از کار، عدم پرداخت حقوق از جمله شیوه های کهنه حکومت است که در مورد معلمان به کار گرفته می شود.
بر اساس خبر سایت کانون صنفی معلمان، 700 نفر از معلمان شهرستان همدان، که در حرکتهای اعتراضی اردیبهشت ماه شرکت داشته اند،تحت نام غیبت از 10 هزار تا 200 هزار تومان جریمه شده و این مبلغ از حقوق آنها کم شده و بسیاری از مدیران و معاونان مدارس این شهرستان از کار برکنار شده اند.
بر اساس گزارش همین سایت، کانونهای صنفی معلمان در همدان و کرمانشاه رسما منحل شده است. همچنین کانون صنفی معلمان در تهران و سازمان معلمان ایران از برگزاری جلسه و فعالیت ممنوع شده اند.
موسسه اقتصادی بیزینس مانیتور در گزارش سالانه خود در مورد ایران، درآمد حاصل از فروش نفت خام تا پایان سال 1386 را با 2.2 میلیارد دلار افرایش معادل 55 میلیارد و 210 میلیون دلار پیش بینی کرده است.این موسسه در آمد حاصل از فروش نفت در سال 2006 را 4 میلیارد بیش از درآمد سال 2004 اعلام کرده است.
بانک مرکزی ایران روز آدینه 16 شهریور، اعلام کرد که در مرداد ماه 86، نرخ تورم به 15.4 در صد رسیده است. بر اساس گزارش این بانک، «نرخ تورم از 12.8 در صد در فروردین 86 به 15.4 در صد در مرداد ماه رسیده است.»
یعنی نرخ تورم در طی نیمه اول سال 86، بیشتر از 2.5 درصد رشد داشته است.
با توجه به افزایش نرخ تورم که باعث گران شدن هرچه بیشتر کالاهای اساسی و مواد غذایی می شود، فشار بر مردم افزایش پیدا کرده و تعداد بیشتری از کارگران و مزدبگیران به زیر خط فقر کشانده می شوند.
با توجه به این که ایران با داشتن 27.57 تریلیون مترمکعب گاز طبیعی مقام دوم را در میان 10 کشور اول دارنده گاز دارد، و همچنین 10 درصد ذخایر نفت کشف شده در جهان در ایران است، و جمعیت ایران تنها یک درصد جمعیت جهان است، رشد فقر فاجعه بار است. پایین بودن میزان درآمد سرانه، ایران را از نظر توسعه شاخصهای انسانی، در حد پایین قرار داده است.
در گزارش سازمان ملل متحد، که در سال 2005 منشتر شده، رتبه ایران از نظر شاخصهای توسعه انسانی، در میان 177 کشور در رتبه 99 قرار دارد.
افزایش سریع قیمتها همراه با نرخ بالای رشد نقدینگی طی چند سال گذشته، تورم را به یک معضل اقتصادی و به دنبال آن آسیبها و زیانهای جدی به سطح زندگی مردم وارد کرده است.
نقدینگی که بیش از 30 درصد در سالهای اخیر رشد داشته است و همچنین سیاستهای مالی مانند کسر بودجه و افزایش پرداشت ذخیره ارزی، نرخ رشد صعودی تورم را در چشم انداز نشان می دهد.
بر اساس آمارهای دولتی منتشر شده، حجم نقدینگی از زمان دولت پاسدار احمدی نژآد بیش از دو برابر شده و از حدود «60 هزار میلیارد تومان به بیشتر از 134 هزار میلیارد تومان» رسیده است.»
بر اساس گزارش صندوق بین الملل پول (منتشر شده در ماه مه سال 2007) در باره چشم انداز اقتصادی خاورمیانه، آفریقای شمالی، اسیای مرکزی و قفقاز، نرخ تورم در ایران حدود دو برابر میانگین آن در سی کشور مورد بررسی است.
علاوه بر فقر شدید، وضعیت بهداشت و سلامت در ایران در سطح پائین قرار دارد. به گزارش روز جمعه 16 شهریور باشگاه خبرنگاران نايب رئيس انجمن پزشکان عمومي کشور، از پايين بودن سرانه سلامت در ايران با توجه به شعار سازمان بهداشت جهاني در سال 2007 ، انتقاد کرد.
دکتر مسعود مسلمي فرد در گفتگو با مهر، «جايگاه فعلي ايران در تقسيم بندي سرانه سلامت را، رتبه يک صد و سي ام خواند.»
وقتی درآمدهای کشور برای سرکوب و توسعه بنیادگرایی هزینه می شود، به ناچار زندگی مردم به تباهی کشیده می شود.
مهمترین رویدادهای کارگری در شهریور ماه
کارگران کارخانه «آزمایش» در مرودشت شیراز در اعتراض به عدم امنیت شغلی و وضع معاشی خود و نیز اخراج کارگران این واحد تولیدی روز 14 شهریور دست به اعتصاب زدند. در این واحد تولیدی 1400 نفر کارگر مشغول به کار بوده اند که تا کنون 1000 نفر از آنها اخراج شده اند. بر اساس گزارشهای درج شده در مورد این کارخانه، از 400 نفر کارگر شاغل باقی مانده، 200 نفر قراردادی کار می کنند.
اخراج کارگران یکی از دلایل مهم اعتصاب کارگران این کارخانه در 14 شهریور بود.
روز چهارشنبه 21 شهریور، تعدادی از کارگران شرکت پرسان شهر شفت، جاده رشت فومن را به عنوان اعتراض بستند. این کارگران به عدم پرداخت چندین ماه حقوق خود اعتراض داشتند.
روز چهارشنبه 21 شهریور، تمامی پرسنل کارخانه نیشکر هفت تپه در اعتراض به پرداخت نکردن حقوق خود دست به اعتضاب زدند.
کارگران نیشکر هفت تپه، نامه ای به رئیس سازمان بین المللی کار، سازمان حقوق بشر و سندیکای جهانی کار نوشته اند. در این نامه کارگران با اعلام خواسته هایشان یادآور شدند که چنانچه به خواسته هایشان از طرف کارگزاران رژیم رسیدگی نشود، از روز 5 شهریور 86 دست به اعتصاب خواهند زد.
هزاران کارگر نیشکر هفته تپه بارها دست به تحصن و اعتصاب زده اند. طی 5 ماه اخیر کارگران این شرکت 15 بار دست به اعتراض زده اند. با واردات انبوه شکر توسط مافیای حکومتی شکر و به طور عمده آخوند مصباح یزدی، کارخانه های تولید قند و شکر دچار بحران شده طوری که بیش از 5 هزار کارگر آن ماههاست حقوقشان را دریافت نکرده اند. کارگران نیشکر هفت تپه در آخرین حرکت اعتراضی خود در 25 خرداد، جاده فرعی بازار هفت تپه را به عنوان اعتراض بسته بودند. گستردگی و شرکت تعداد زیادی کارگران در اعتراضهای فوق، موجب دادن قول و قرارهای بی پایه از طرف کارگزاران رژیم شده است. اما تا کنون هیچکدام از آن قولها جامه عمل به خود نپوشیده است.
کارگران در نامه اعتراضی خود نوشته اند که:«تا دریافت کلیه مطالبات خود دست از تحصن نخواهیم کشید چون کلیه قول و قرارهای مسئولان شرکت و دولت در خصوص حل مشکلات ما کارگران عملی نشده و نسبت به وضعیت موجود خسته شدیم و تحمل مخارج کمرشکن زندگی همراه با تورم بالا را نداشته و شرمنده خانواده های خود می باشیم.»
روز چهارشنبه 21 شهریور، کارگران کشتارگاه شهرداری کرمانشاه، دست به اعتصاب زدند. این کارگران به واگذاری کشتارگاه به بخش خصوصی، اعتراض داشتند، زیرا عدم امنیت شغلی و بیکاری را به دنبال آن پیش بینی می کنند. اعتراض پی در پی کارگران کشتارگاه کرمانشاه باعث شد که مدیریت این واحد، دست از اخراج کارگران بردارد و آنها را در کشتارگاهای دیگر استخدام کند.
روز سه شنبه 27 شهریور- کارگران کارخانه پارسیلون واقع در خرم آباد در مقابل استانداری لرستان گردهمایی اعتراضی بر پا نمودند. خبرگرای ایلنا تعداد شرکت کنندگان در این اعتراض را 200 نفر اعلام کرد. این کارگران به عدم پرداخت حقوق خود به مدت 6 ماه اعتراض داشند. کارخانه پارسیلون به مدت 4 سال است که به بخش خصوصی واگذار شده و در این مدت صدها کارگر قراردادی آن از کار اخراج شده اند.
شنبه 31 شهریور- رانندگان شرکت اتوبوسرانی بوشهر در اعتراض به عدم پرداخت دو ماه حقوق خود و مشکلاتشان دست از کار کشیدند.