زنان در مسیر رهایی
الف.آناهیتا
نمایندگان زن کشورهای آمریکای لاتین برای گفتگو پیرامون زنانه شدن بیماری ایدز آماده می شوند
کریستین تو دی،25 اکتبر 2007
بیش از صد نماینده زن از کشورهای آمریکای لاتین جهت طرفداری از سیاستی جدی تر و امکانات بیشتر برای جلوگیری از گسترش بیماری ایدز در کنفرانسی که به همین منظور در هندوراس برگزار می شود، آماده می شوند. این نمایندگان قصد دارند پیرامون افزایش بیماری ایدز در میان زنان به گفتگو بپردازند و به تاثیر آن بر زنان در منطقه نگاهی عمیق تر بیاندازند.
اگرچه شیوع بیماری ایدز در کشورهای آمریکای لاتین نسبتا در مقایسه با کشورهای آفریقایی کمتر است اما میزان مبتلایان به این بیماری به اندازه کافی زیاد است که باعث نگرانی جوامع بین المللی شود.
بر اساس آمار، میزان مبتلایان به بیماری ایدز در کشورهای آمریکای لاتین تا پایان سال 2005، 1/6 میلیون نفر بوده است که انتظار می رود این رقم در سالهای آتی افزایش یابد. کشور هندوراس جزو مناطقی در آمریکای لاتین است که دارای بالاترین میزان مبتلایان می باشد. اگرچه میزان مبتلایان به این بیماری در میان مردان همجنس گرا همچنان در بالای جدول قرار دارد اما افزایش شیوع این بیماری در میان زنان به دلیل فقر، عدم آموزش، آگاهی و خشونت بر پایه تبعیض جنستی نیز نگران کننده است.
تبعیض جنسیتی، عدم دسترسی به امکانات آموزشی و بهداشتی و اعمال خشونت، زنان را نسبت به بیماری ایدز آسیب پذیرتر کرده است.
نمایندگان زنان شرکت کننده در این کنفرانس از سوی سازمانها و تشکلهای مختلف کشورهای آمریکای لاتین قصد دارند با ارایه برنامه ای آموزشی در نه کشور منطقه آگاهی مردم نسبت به پیشگیری، معالجه و محافظت های ویژه در رابطه با این بیماری خطرناک را افزایش دهند. ارایه اینگونه برنامه ها قبلا از طریق سالنهای آرایشگاه و انستیتوهای زیبایی به زنان با موفقیتهای چشمگیری روبرو بوده است.
دفتر نمایندگی مهاجرت سازمان ملل در رابطه با زنان مهاجر عراقی که برای بقا به تن فروشی مجبور شده اند اخطار داد
تشکلهای مستقل اعلام می کنند که وقت آن رسیده که آمریکا بار مسئولیت انسانی را به دوش بگیرد
دیلی استار، 14 نوامبر 2007
سازمان ملل بر رشد فزاینده معضل «تن فروشی برای بقا» میان زنان مهاجر عراقی تاکید کرد و از جامعه بین المللی خواست تا بار مسئولیت انسانی جهت پناه دادن به کسانی که از جنگ عراق فرار کرده اند را به دوش بگیرند. کمیسر عالی دفتر نمایندگی حقوق بشر اعلام داشت که این توجه می بایست بیش از همه متوجه زنان عراقی باشد که به کشورهای همسایه مانند سوریه مهاجرت کرده اند. این گزارش بعد از دیدار مسئولhن سازمان ملل از کشور سوریه بیان می کند که معضل «ازدواج روزهای تعطیل آخر هفته» تجدید حیات یافته است. خانواده دختر توسط یک مراسم او را به عقد مردی که مبلغ درخواستی را پرداخت کرده در می آورند و بعد از دو روز مجددا توسط مراسمی طلاق به ثبت می رسد. اگر چه این مساله به صورت رسمی تن فروشی به حساب نمی آید اما بدون شک رابطه جنسی برای بقاست. این روش مخصوصا توسط زنانی که هیچ راه دیگری جهت فراهم کردن امکانات اولیه (خوراک و پوشش) برای کودکان خود ندارند ناگزیر برگزیده می شود. در حال حاضر بزرگترین مشکل مهاجرتی که وجود دارد حمایت از مهاجران عراقی می باشد که بسیار آسیب پذیرند. 1/4 میلیون عراقی از 4.2 میلیون عراقی که از کشور خود فرار کرده اند در کشور سوریه زندگی می کنند. مساله حمایت از آنان فراتر از تهیه آذوغه و دیگر امکانات حمایتی است، دفاع از آنان در مقابل استثمار و آزار و اذیت از جایگاه ویژه ای برخوردار است. این مهاجرت دسته جمعی از کشور عراق بزرگترین موج مهاجرت در خاورمیانه از سال 1948 به شمار می آید. متاسفانه دولتهای بخشنده و خود دولت عراق و دولت آمریکا آنچنان که می بایست بار مسئولیت این فاجعه انسانی را به دوش نگرفته اند. زمان آن رسیده که دولت آمریکا و دیگر دولتها با اختصاص دادن کمک ویژه در پناه دادن به این مهاجران سریعا اقدام ورزند.
فرهنگ اعمال خشونت، سکوت و معافیت از مجازات، زندگی روزانه زنان دالیت
ایندیا اکسپرس، 22 اکتبر 2007
زنان دالیت بعنوان قشر پایینی در یک جامعه پدرسالار روزانه در عرصه عمومی و خصوصی مورد خشونت قرار می گیرند. بر اساس تحقیقات به عمل آمده 62/4درصد از این زنان مورد آزار و اذیت لفظی قرار می گیرند. این تحقیقات در کتابی به نام «زنان دالیت زبان به سخن می گشایند» که اخیرا منتشر شده، به چاپ رسیده است. در ابتدای سال 2004 این تحقیقات با یک کمپین ملی بر اساس حقوق بشر با تیتر «فرهنگ اعمال خشونت، سکوت و معافیت از مجازات، زندگی روزانه زنان دالیت» فراهم شد و نشان داد که این مساله باعث شده که بسیاری از زنان دالیت در «ترسی پایدار» زندگی کنند.
دکتر شانی، فعال حقوق زنان می گوید: «یک زن دالیت اجازه استفاده از آب سالم محله را ندارد، او حق ندارد به معبد وارد شود زیرا آن مکان مقدس را نجس می کند. اما همین زن در ملاء عام مورد تجاوز جنسی و یا آزار و اذیت قرار می گیرد. واقعا عجیب است!!».
این تحقیقات بر اساس تجربه پانصد زن که توسط مددکاران اجتماعی در چهار ایالت هند انتخاب شده اند، جمع آوری شده است. تحقیات فوق جزییات زیادی پیرامون اعمال خشونت خانگی از طرف همسران آنان و یا برادر شوهر و فامیل همسران از جمله تجاوز جنسی را آشکار می سازد. همچنین پرده از خشونتی که در مراکز همگانی بر آنان اعمال می شود، برداشته می دارد. در بعضی موارد ماموران رسمی دولت و حتی پزشکان خود جزو کابوسی هستند که زنان می بایست تحمل کنند.
عکس العمل جهت پیشرفت و توسعه موقعیت زنان، قانونگذاری علیه آزار و اذیت زنان قدم بسیار خوبی است. اما در رابطه با زنان دالیت نه تنها به هیچکدام از این قوانین جامه عمل پوشانده نمی شود بلکه در بعضی موارد خشونت از طرف کسانی اعمال می شود که در واقع حامیان قانونی این زنان هستند. دکتر شانی با تاسف ابراز می دارد که ماموران دولتی در مقابل رشوه از ارتکاب جرم مجرم چشم پوشی می کنند و یا با فشار قربانی را مجبور به سازشکاری می نمایند.
علاوه بر این زنان دالیت دو برابر زنان دیگر در صورت شکایت به مراجع قانونی توسط خویشاوندان خود مورد کتک قرار می گیرند. و این مساله کاملا توضیح می دهد که چرا چهل و چهار دهم درصد زنان دالیت که قربانی خشونت هستند حتی از تلاش جهت طلب کمک به مراکز دولتی امتناع می ورزند.
دکتر شانی می گوید: «کتاب زنان دلیت زبان به سخن می گشایند کتابی نیست که کتابخانه شما را تزیین بخشد بلکه کتابی است برای آموزگاران و کسانی که در رابطه با مسایل زنان تحقیق می کنند.»
تصویب لایحه حقوق زنان در نیجریه ضروری است
ال آفریقا، 16 نوامبر 2007
قصور در تصویب لایحه مقررات ملی برای سلامتی امر تولید مثل و میثاق حذف هرگونه تبعیض علیه زنان در قانونگذاری نیجریه باعث یک پس رفت در رابطه با حقوق زنان نیجریه شده است.
پرفسور جان اوکورو همزمان با چهل و یکمین کنفرانس علمی جامعه نیجریه اعلان کرد که عدم تصویب دو طرح مذبور به دلیل این درک غلط که تصویب این دو لایحه می تواند عمل کورتاژ را در کشور میان زنان افزایش دهد، باعث افزایش نرخ جدیدی از مرگ و میر مادران شده است. بسیاری از محققان ابراز داشته اند که تصویب این دو لایحه می توانست فرایند فزاینده مرگ و میر مادران بدلیل مشکلات بارداری را کاهش دهد.
پرفسور اوکورو ابراز می دارد که تصویب میثاق حذف همه اشکال تبعیض علیه زنان تنها حق انسانی برای زنان بود که می توانست نفوذ شدید فرهنگ سنتی که در شکل دادن ارتباطات خانوادگی نقش برنده ای دارد را هدف قرار دهد.
فعالیت برای زنان کشور افغانستان
ایتحاکا جورنال، 17 نوامبر 2007
زندگی برای برخی از زنان افغانستان آنچنان سخت و دشوار است که به خودسوزی با روغن داغ اقدام می ورزند تا پایان پروسه زندگی خود را سرعت بخشند. برای فهیمه وورگتس، فعال حقوق بشر و مدیر سرمایه زنان افغانستان جلوگیری از ناامیدی زنان افغانستان که در انتها به خودسوزی منجر می شود، فعالیتی روزانه است. او که بیست و پنج سال پیش کشور خود را برای زندگی دیگری ترک کرد و در آمریکا سکنی گزید با احساسات شدیدی از زندگی در افغانستان صحبت می کند.
«مردم افغانستان هر روز با تجاوز،بمباران و ترس زندگی را سپری می کنند. کشور دچار فقر است. اگرچه تصور می شود که زنان افغانستان به حقوق بیشتری دست یافته اند اما هیچ چیز برای مردم معمولی افغانستان مخصوصا در مناطق روستایی عوض نشده است.»
سرمایه زنان افغانستان بخشی از تشکل زنان برای زنان افغانستان که یک تشکل بین المللی است، می باشد. این تشکل برای زنان مشاوره سالم فراهم می کند و ارتباط بین زنان برای رفع نیازهایشان را در عرصه بین المللی افزایش می دهد.
فعالیت خانم وورگتس بر ارتقا آموزش و پرورش زنان، برنامه های آموزش و جمع آوری سرمایه جهت ترمیم مدارس و مراکز بهداشتی زنان، متمرکز شده است. او می گوید هشتاد درصد از مدارس در افغانستان ویران گشته اند و بمباران بیست درصد باقی مانده را نیز سالم نگذاشته است. او در طی سخنرانی خود با نشان دادن عکس از فعالیتهای تشکل مذبور جهت ترمیم و اصلاح مدارس، تهیه دارو و مواد بهداشتی و ساخت ساختمان های جدید صحبت می کند. با توجه به اینکه دو سوم از شهر کابل ویران گشته و ده میلیون بمب خنثی نشده هنوز در زیر زمین قرار دارد این موفقیتها واقعا قابل ستایش است.
او می افزاید که امروز موقعیت کشورش غم انگیز است اما با تمام این احوال مردم خوش بین هستند.
خانم وورگتس امیدوار است که سرمایه برای پروژه های آموزشی و تجدید بنای ساختمانها را امسال تا دویست هزار دلار افزایش دهد.
« من تصمیم گرفته ام که زندگی خود را وقف این مساله کنم و این فعالیت را تا آخرین نفسی که در بدن دارم ادامه می دهم.»
چند خبر از ایران
40 درصد زنان تحصیلکرده بیکار هستند
کانون زنان ایران، 17 نوامبر 2007
رئیس منطقه 2 و 11 پژوهش علمی زنان دانشگاه آزاد اسلامی گفت: براساس آمارهای موجود ، 40 درصد زنان تحصیلکرده درکشور ما بیکار هستند. دکتر پریچهر شاهسون در خصوص اشتغال زنان، افزود: یکی از مشکلات مهمی که در جامعه ما وجود دارد اشتغال است که در این میان زنان سهم کمتری از مشاغل دارند.
ارسال پرونده سپیده پورآقایی به دادگاه
پرونده سپیده پورآقایی، فعال حقوق بشر، پس از اتمام مراحل کارشناسی به دادگاه ارسال شده است
خبرنامه امیرکبیر،9 نوامبر 2007
مادر سپیده پورآقایی با اعلام این خبر می گوید: «دیروز برای پیگیری وضعیت دخترم به دادگاه انقلاب مراجعه کردم، که بازپرس پرونده خبراز ارسال پرونده ها به دادگاه داد، با این حال مسئولان دادگاه انقلاب هیچ قول مساعدی مبنی بر آزادی سپیده تا زمان برگزاری دادگاه نداده اند و به نظر می رسد وی باید، مدت زمان باقی مانده تا جلسه دادگاه را در زندان بماند.»
سپیده پورآقایی که در روز 18 شهریور ماه در منزلش در کرج بازداشت شد، با گذشت 60 روز همچنان در بند 209 زندان اوین به سر می برد و به گفته ی مادرش از حدود 1 هفته پیش به اتاقهای عمومی انتقال یافته و به همراه 2 زندانی دیگر در یک سلول نگهداری می شود.
لازم به یادآوری است، پورآقایی در سال 78 نیز به مدت 1 ماه در زندان های توحید و اوین به سر برده بود.
حکم زندان و شلاق دلارام علی تایید شد
کانون زنان ایران،4 نوامبر 2007
حکم تجدید نظر دادگاه دلارام علی ، فعال جنبش زنان که در تاریخ هشتم خرداد سال 86 برگزار شد صبح امروز اعلام شد.
دلارام علی 22 خرداد سال 85 در تجمعی اعتراضی زنان نسبت به قوانین تبعیض آمیز در میدان هفت تیر همراه با ضرب و شتم زیاد دستگیر شد.دست وی در اثر ضرب و شتم شکست.
حکم اولیه دادگاه دو سال و ده ماه حبس و 20 ضربه شلاق بود که دادگاه تجدیدنظر دو سال و شش ماه زندان و ده ضربه شلاق را تایید کرده است.
حکم به دایره اجرای احکام ارسال شده است و ماموران این دایره به وکیل دلارام اخطار داده اند که موکلش هرچه سریع تر خودش را معرفی کند.
مقاومت ايران خواهان تحقيق در مورد دستگيري و قتل دكتر زهرا بني عامري توسط دژخيمان
رژيم آخوندي شد.
كميسيون زنان شوراي ملي مقاومت روز چهارشنبه طي اطلاعيه يي اعلام كرد:
بدنبال دستگيري و قتل دكتر زهرا بني عامري, 26 ساله ( فارغ التحصيل دانشكده پزشكي
دانشگاه تهران) توسط نيروهاي سركوبگر رژيم آخوندي, خانم سروناز چيت ساز, مسئول
كميسيون زنان شوراي ملي مقاومت ايران از خانم ياكين آرتوك گزارشگر ويژه زنان سازمان
ملل متحد خواست به يك تحقيق همه جانبه و بي طرف پيرامون اين قتل فجيع مبادرت كند.
وي افزود كميسيون زنان شورا آمادگي كامل خود را براي همكاري و ارائه اسناد و مدارك
اعلام ميكند.
وي افزود: همه شواهد نشان ميدهد دكتر بني عامري توسط دژخيمان رژيم زن ستيز حاكم بر
ايران به قتل رسيده است.
دادگستري همدان 48ساعت پس از آنكه خانم بني عامري توسط نيروهاي سركوبگر در يك پارك در اين شهر به دلايل آخوند ساخته «جرم مشهود» دستگير شد, اعلام داشت كه وي در بازداشت خودكشي كرده است. اين درحاليست كه گزارشهاي موثقي از شكنجه و اذيت و آزار او پس از بازداشت وجود دارد.
خانم چيت ساز تاكيد كرد كه اين اول بار نيست كه رژيم آخوندي چنين جنايتهايي را عليه زنان و دختران در زندانها و شكنجه گاههاي خود اعمال ميكند. اين رژيم مسئول شكنجه و اعدام دهها هزار تن از دختران و زنان مجاهد و مبارز مي باشد.
در روئيه 2003 , خانم زهرا كاظمي, خبرنگار و عكاس كانادايي ايراني تبار بجرم عكسبرداري از تظاهرات خانواده هاي زندانيان سياسي در نزديكي زندان اوين دستگير و بعد از چند روز بر اثر شكنجه هاي وحشيانه به شهادت رسيد. رژيم آخوندي بيشرمانه اعلام كرد وي ” بر اثر خونريزي مغري ناشي از ضربه كه ممكن است ناشي از تصادف باشد”, فوت كرده است.
خانم چيت ساز از كليه ارگانها, مجامع و فعالان مدافع حقوق زنان در سراسر جهان خواست كه فشار و سركوب فزاينده عليه زنان ايران را محكوم كرده و به حمايت از خواهران تحت ستم و سركوب خود در ايران برخيزند.