زنان در مسیر رهایی

الف.آناهیتا

زنان در افغانستان با مشکلات جدی روبرو هستند

مترو هالیفکس، دوم سپتامبر 2008

بر اساس گفته های مدیر تشکل زنان کانادایی برای زنان افغانستان، وضعیت زنان در این کشور به طور کلی وخیم ارزیابی می شود. ممکن است به دختران اجازه تحصیل بیشتر از سطح ابتدایی داده نشود و زنان اجازه ترک خانه بدون همراه که می بایست یکی از مردان فامیل باشد را ندارند. ازدواج اجباری در افغانستان بسیار رایج است که در چنین شرایطی دختران معمولا هنوز به سن بلوغ نرسیده اند. اعمال خشونت خانگی نیز به عنوان یک مشکل سیستماتیک به صورت مداوم وجود داشته و دارای سیر صعودی می باشد.

با همه این مشکلات، مدیر تشکل مذکور هنوز امیدوار است و ابراز می دارد که با خلع قدرت از طالبان برخی از قوانین ضد زن از بین رفت. در گذشته هیچ دختری حق تحصیل نداشت اما اکنون میلیونها دختر به مدرسه برگشته اند. اکنون زنان می توانند به امکانات بهداشتی دسترسی داشته باشند در صورتی که در زمان طالبان از دسترس زنان به امکانات بهداشتی جلوگیری می شد. علاوه بر این، کلینیکهایی که امکانات بهداشتی اولیه را ارایه می دهند در مناطق روستایی در حال بازگشایی است. زنان سعی می کنند دریچه کوچکی در اقتصاد کشور برابر خویش بگشایند، آنان سعی می کنند حتی با باز کردن یک مغازه از خود، در تولید کشور سهمی داشته باشند.

تعداد زیادی زنان از افغانستان به کانادا مهاجرت کرده اند. کانادا دارای جمعیت وسیعی از مهاجرین افغانی است که طی سالهای متمادی به این کشور مهاجرت کرده اند. بسیاری از آنها جزو زنانی هستند که قبلا دارای تحصیلات بوده اند اما بقیه زندگی را از ابتدا در کانادا شروع کرده اند، به تحصیل پرداخته و مهارت کاری پیدا کرده اند. این زنان تجربه های بسیار بغرنجی از دوران زندگی خود در افغانستان دارند و از بازگشت به میهن خود در هراسند. برخی از آنان با عنوان دلایل مشروع ابراز می دارند که در صورت برگشت به کشور خود با خطرات تبعیض و خشونتی که علیه زنان با سماجت تمام هنوز در کشورشان ادامه دارد، روبرو خواهند گشت.

زنده به گور کردن زنان افتخار نیست

قتل ناموسی در پاکستان و دفاع یک قانونگذار از آن

اسوشیتد پرس، اول سپتامبر 2008

دولت پاکستان در حال تحقیقات پیرامون قتل پنج زن پاکستانی می باشد که تلاش کردند همسر آینده خود را انتخاب کنند. یک قانونگذار پاکستانی نیز از قتل ناموسی که سنتی دیرینه در این کشور است، دفاع کرده است. این زنان که سه تن از آنان نوجوان بودند، هدف گلوله قرار گرفته و در حالیکه هنوز نفس می کشیدند، به درون گودالی انداخته و زنده به گور شده اند. جسد این پنج زن یک ماه بعد از وقوع قتل یافت شد و اولیای امور به قتل ناموسی مشکوک هستند. آنان عنوان کرده اند که سه مرد از خویشاوندان قربانیان را در رابطه با قتل ناموسی دستگیر کرده اند.

در بسیاری از مناطق محافظه کار در پاکستان، رابطه داشتن زن با مرد و یا ازدواج بدون رضایت مردان فامیل یک اهانت محسوب می شود که بر اساس گزارش مدافعان حقوق بشر، سالانه صدها زن توسط مردان خویشاوند در پاکستان به همین دلیل به قتل می رسند. قتل سه تن از این پنج زن به ظاهر بعد از بی اعتنایی به بزرگان قبیله و تقاضای ازدواج از یک دادگاه مدنی اتفاق افتاده است. زمانی که این مساله در پارلمان کشور عنوان شد، یکی از قانونگذاران از ناحیه بلوچستان ادعا می کند که فقط آنانی که در مسایل اخلاقی افراط می کنند می بایست در هراس باشند! ایسار اولله زهری که نماینده منطقه ای می باشد که زنان در آن به قتل رسیده اند ادامه می دهد: "این یک آداب و رسوم قدیمی است و من دفاع از آن را ادامه می دهم."

دفاع آشکار وی از قتل ناموسی باعث عصبانیت و خشم همکاران وی در مجلس و تحصن آنان شد و آنان قول دادند که در این رابطه تحقیقات لازم را انجام دهند. بعد از اینکه مجلس خواستار محاکمه مجرمان شد، دادگاه عالی در بزرگترین قبیله منطقه فرمان یک تحقیق را صادر کرد که در همان روز سه مرد از خویشاوندان زنان توسط رییس پلیس بلوچستان دستگیر شدند که گفته می شود به جرم خود نیز اعتراف کرده اند. بیش از شصت فعال حقوق زنان بیرون از پارلمان فدرال در اسلام آباد با برپایی یک راهپیمایی فریاد زدند: "زنده به گور کردن زنان افتخار نیست."

محمود ابراهیم، عضو مجلس سنا از حزب جماعت اسلامی از ناحیه بلوچستان ابراز می دارد: "ما این جنایت وحشیانه را محکوم می کنیم، این خلاف اسلام است، این خلاف انسانیت، حقوق بشر و فرهنگ متمدن است." سانوالله بلوچ، ناسیونالیست از بلوچستان می گوید، این گونه وحشیانه و با خوی حیوانی عدالت را اجرا کردن، در فرهنگ نهادینه شده است. وی دولت را به دلیل شکست در فراهم کردن امکانات بهداشتی و آموزشی بهتر برای زنان در ناحیه های جنوب غربی که با وجود داشتن ثروت معدنی در فقر به سر می برند، متهم کرد. او به تلویزیون جدید گفت، جامعه ای که از نظر اجتماعی و اقتصادی محدود بماند، همیشه راکد می ماند.

مدافعان حقوق بشر اعلام کردند که تحقیقات پیرامون قتل این پنج زن بسیار طول کشیده است زیرا اعضای دارای نفوذ سیاسی در منطقه بلوچستان در این امر دخالت مستقیم داشته اند. اگر چه بسیاری از قتلهای ناموسی در پاکستان هرگز گزارش نمی شود. اما کمیسیون حقوق بشر در این کشور ابراز می دارد که دست کم 174 زن در سال 2005، 270 در سال 2006 و 280 در سال 2007 قربانی چنین جنایتی در سراسر کشور شده اند. تنها در پنج ماه اول سال جاری این میزان 107 نفر بوده است و مدافعان حقوق بشر از اینکه بسیاری از متهمان به این جنایت هرگز دادگاهی نشده اند ابراز نگرانی می کنند.

بالاترین نرخ بیکاری به زنان سیاه پوست در آفریقای جنوبی تعلق دارد

اسوشیتد پرس، 28 آگوست 2008

آمار نرخ بیکاری آفریقای جنوبی نشان می دهد که نرخ بیکاری زنان سیاه پوست، 8 برابر بیشتر از مردان سفید پوست است. همچنین نرخ بیکاری از چهار دهم درصد به بیست و یک دهم درصد افزایش داشته است. از دیگر سو، نرخ استخدام کارگران سفید پوست با رشد اندکی روبرو بوده است. در حالیکه نرخ بیکاری میان سفید پوستان آفریقای جنوبی چهار و شش دهم درصد است، این میزان برای هندیها دوازده و هفت دهم درصد و برای رنگین پوستان نوزده و پنج دهم درصد می باشد. نرخ بیکاری برای زنان سیاه پوست در سنین 15 تا 64 سال، 27 درصد و به بیانی دیگر، بیش از یک چهارم از آنان بیکار می باشند.

این آمار نشان می دهد که از هر سه زن سیاه پوست یکی از آنان بیکار است. زنان سیاه پوست کمترین احتمال دسترسی به امکانات آموزشی را دارند و علاوه بر این دارای کمترین مهارت کاری نیز می باشند که این مساله به آنان اجازه شرکت در بازار کار را نمی دهد. کارهای پست با دستمزدهای پایین در طی سالهای متمادی متعلق به زنان سیاه پوست بوده است و همیشه بیکاری آنان را بیش از دیگران تحت تاثیر قرار می دهد. پرفسور واسو رددی در این رابطه می گوید، این مساله عجیبی نیست و دقیقا به سیاستهای تبعیض آمیز اعمال شده طی سالهای متمادی که در راستای بی اهمیتی به وضعیت سیاه پوستان و جلوگیری از رشد اکثریت آنان گام بر می داشت مربوط است که حتی با وجود چهارده سال دموکراسی همچنان ادامه دارد.

فیلیپین و پذیرش طرح دفاع از حقوق زنان کارگر در مرحله دوم مطالعه آن

جی ام ای نیوز، 7 سپتامبر 2008

طرح معلق مربوط به حقوق زنان و آموزش آنان در محل کار که بر نقش کارفرما و اتحادیه ها در آموزش و آگاهی دادن زنان کارگر تاکید می کند، در شورای نمایندگان دولت فیلیپین در مرحله دوم مطالعه پذیرفته شد.

طرح مذکور بخش نیروی کار و استخدام و بخش آموزش را مجبور می کند که با یکدیگر برنامه های آموزشی لازم را برای زنان کارگر تنظیم کنند. برنامه های آموزشی نام برده، زنان کارگر را از امکانات، حقوق زنان در رابطه با برابری با مردان و مسئولیتها و وظایف کارگران آگاه می کند. کارفرمایان، اتحادیه ها می توانند از حمایت و مساعدت دولت، تشکلهای غیردولتی، گروه های نیروی کار و شوراهای کار در رابطه با فعالیتهای مذکور استفاده کنند. این طرح به دولت در ترفیع و حراست از حقوق زنان کارگر و همچنین توسعه برابری از طریق سمینارهای آموزشی در محل کار کمک می کند.

در این مسیر، مساعدت تشکلهای مدافع حقوق زنان و سازمانهای غیردولتی در راستای ارتقا آگاهی زنان کارگر جهت مبارزه با تبعیض و آزار و اذیتهای جنسی در محل کار مورد تمجید و ستایش قرار گرفته است زیرا کشوری آگاه و مجهز به رعایت حقوق زنان، رفاه و توسعه آن بهتر قادر است از زنان دفاع کند، از جنایت علیه زنان جلوگیری کند و تبعیض علیه زنان را کاهش دهد.

درآمد زنان برزیلی کمتر از مردان است

رویتر، 9 سپتامبر 2008

با این که شکاف طبقاتی بین ثروتمندان و فقیران در برزیل، بزرگترین کشور آمریکای جنوبی، در سالهای اخیر باریکتر شده است اما زنان هنوز درآمدی کمتر از مردان دریافت می کنند. بر اساس گزارش تحقیقات اقتصادی، زنان به زحمت دو سوم از حد متوسط درآمد مردان در سال 2006 را به دست آورده اند. زنان سیاه پوست تقریبا نصف سفید پوستان درآمد داشته اند. البته این آمار بهتر از آمار ده سال گذشته است اما در هر صورت نشان می دهد که تبعیض علیه زنان و بر اساس نژاد در بخشهای مختلف اجتماعی گسترده است.

نکته بسیار مهم این است که زنان برزیلی به طور متوسط تحصیلات بالاتری نسبت به مردان دارند و همچنین زنان سیاه پوست به طور سالانه بیشتر از مردان کار می کنند. وضعیت زنان سیاه پوست بغرنج تر است زیرا آنان درآمدی کمتر از درآمد یک سوم مردان سفید پوست دارند. سیاه پوستان بیشتر از نیمی از جمعیت کشور برزیل را به خود اختصاص داده اند اما به ندرت تعداد اندکی از آنان به شغلهای بالا دست یافته اند. در میان خانواده های سیاه پوست، 75 درصد دارای ماشین لباسشویی نیستند که این میزان برای سفیدپوستان 50 درصد است. اگرچه با رشد اقتصادی برنامه های رفاهی دولت بیشتر شده است اما زنان نسبت به دیگران کمتر از چنین برنامه های رفاهی بهره برده اند.

بد برای زنان و بد برای آمریکا*

دبليو اي تو دي

سيزده سپتامبر 2008جسیکا والنتی

نیویورک پست او را رویای فمینیستها نامید، رادیو ملی سوال کرد که آیا او چهره جدیدی از فمینیسم است؟ وال استریت جورنال سارا پیلین را یک فمینیست نامید. محافظه کاران تلاش می کنند در اذهان عمومی از او تصویر زنی که قادر است تغییرات واقعی به وجود آورد، ایجاد کنند و در صورت موفقیت او در اشغال پست معاونت ریاست جمهوری، این را پیروزی برای همه زنان به حساب بیاورند.

محافظه کاران می گویند، ما نباید به این مساله اهمیت دهیم که خانم پیلین که از انتخاب دختر نوجوانش در ادامه بارداری با افتخار صحبت می کند اما از سوی دیگر قصد دارد این انتخاب آزاد را از زنان بگیرد. آنها می گویند، شما نگران نباشید که خانم پیلین چگونه سرمایه برای خانه های انتقالی مادران نوجوان را کاهش داد و باز هم نگران این نباشیم که قربانیان تجاوز جنسی زمانی که او شهردار واسیلا در آلاسکا بود، مجبور بودند هزینه مجموعه حمایتهای بهداشتی و روانپزشکی و ... به مبلغ 1200 دلار را از جیب خود بپردازند. ما نباید به این مسایل اهمیت بدهیم، ما فقط باید خشنود باشیم که یک زن نامزد معاونت ریاست جمهوری است. زیرا تنها چیزی که ما می خواهیم فقط یک زن دیگر در کاخ سفید است!

خانم فریدمن، معاون ویراستار امریکن پراسپکت نوشت: "محافظه کاران با انتخاب پیلین، باور خود مبنی بر اینکه رای دهندگان زن فقط یکی مثل خودشان را می خواهند و دیگر اهمیتی به تحقیق در رابطه با وی نمی دهند را آشکار ساختند. در واقع مک کین با به رسمیت شناختن یک زن به عنوان معاون ریاست جمهوری که یک لحظه واقعی تغییر تلقی می شود را به یک مساله تهی تبدیل کرد."

مساله ای که محافظه کاران به آن توجه نمی کنند این است که کسانی که فقط به خاطر زن بودن هیلاری کلینتون حاضر بودند به او رای بدهند، دقیقا به همین دلیل حاضر نیستند به پیلین رای بدهند. شاید به همین دلیل است که محافظه کاران کارت فمینیسم را به روی میز کشانده اند. تشکلهایی مانند "فوروم زنان مستقل" و "زنان نگران برای آمریکا" که خود را فمینیستهای واقعی می نامند، در حالی که علیه حقوق زنان برای پرداخت دستمزد برابر و یا مبارزه علیه خشونت مبارزه می کنند، از دیرباز توسط محافظه کاران بنیان گذاشته شده اند. چنین فمینیستهایی از فواید جنبش زنان استفاده می کنند در صورتی که در عمل زنان را عقب نگه می دارند و مایلند که مردسالاری پدرسالارانه را در بالا محافظت کنند.

اگر سارا پیلین موفق شود، زنان آمریکایی رنج خواهند برد. ما دوباره به بردگی مدیریتی می رویم که به چیزی به جز عقب بردن حقوق زنان فکر نمی کند. او نه تنها برای حقوق زنان بد است بلکه، برای آمریکا بدتر است. گزارشهایی مبنی بر اینکه او از یک کتابدار در شهر واسیلا در رابطه با پروسه ممنوع کردن کتابهایی که در رابطه با آمیزش جنسی آموزش می دهند، سوال کرده است، وجود دارد. این خود یک زنگ خطر است.

اگر چه محافظه کاران تلاش می کنند از او یک فمینیست بسازند اما بیایید حقیقت را فراموش نکنیم که آخرین چیزی که آمریکا نیاز دارد یک سیاستمدار نالایق است، حالا می خواهد این سیاستمدار مرد باشد یا زن.

* مطلب بالا فشرده ای از نظرات خانم جسیکا والنتی، نویسنده و فمینیست جوان آمریکایی می باشد.