زنان در مسیر رهایی «الف.آناهیتا»

یاد و خاطره رفیق  فدایی "زهرا آقا نبی قلهکی"،  که در ماه آذر در مسیر مبارزه علیه استبداد و استقرار دموکراسی، عدالت اجتماعی و سوسیالیسم جان خود را از دست داد، گرامی و راهش همواره پر رهرو باد!

عمان به زنان در رابطه با مالکیت زمین حق برابر با مردان می دهد

خلیج فارس، 23 نوامبر 2008

بر اساس گفته وزیر مسکن کشور عمان، با اصلاح قانون زمین این کشور، زنان نیز مانند مردان قادرند از حق مالکیت مسکن بهره مند گردند. وی ابراز می دارد که در رابطه با این پیشرفت، خود زنان تاثیر بسزایی داشته اند. اصلاح قانون زمین و مسکن همچنین شرایط سنی مالکیت برای زنان مجرد را از سن بیست و سه چهار به سن بیست و سه سال و برای زنان متاهل به سن بیست و یک کاهش خواهد داد. رفرم در قانون مزبور، به زنانی که از طریق ارث، مالک زمین و یا مسکن می شوند، زنانی که زمین و یا مسکنی برای اولین بار خریداری می کنند و یا به عنوان کادو دریافت می کنند، در مالکیت زمین حق تقدم می دهد.

خشونت علیه زنان در افغانستان افزایش یافته است

اسوشیتدپرس ، 4 دسامبر 2008

در یک نظر خواهی جدید از سوی خبرگزاری رویتر، زنان افغانستان ابراز داشتند که خشونت علیه آزادی از جانب طالبان افزایش یافته است. آنان درخواست کردند که از آنان عکسی گرفته نشود و حتی برخی از آنان از گفتن اسم خود امتناع ورزیدند. این موضوع برای یک رویداد رسانه ای، بیش از حد محرمانه به شمار می رود اما زنان توضیح دادند که زمان و شرایط برای یک زن قدرتمند بسیار خطرناک است.

سرهنگ صدیقه راسخ و چند زن برجسته دیگر افغانی با خبرگزاری رویتر پیرامون ادامه تهدید و خشونت علیه زنان پس از 8 سال که از برکناری طالبان می گذرد، گفتگو کردند. در ماه سپتامبر یک زن پلیس افغان توسط طالبان به ضرب گلوله در جنوب افغانستان به قتل رسید و مدیران دولتی زن به طور دایم از سوی طالبان و دیگر گروه های مسلمان افراطی نامه های تهدید آمیز دریافت می کنند. بنابراین اگر تصویر زنی در روزنامه ها انتشار یابد، آن زن بی شک از سوی این گروهها مورد هدف قرار می گیرد. این زن می تواند هدف شلیک گلوله قرار گیرد، به روی او اسید پاشیده شود، دزدیده شود و یا...

سرهنگ راسخ بعد از گرفتن قول عدم عنوان محل کارش، اجازه درج نام خود را به خبرگزاری رویتر داد. راسخ عنوان می کند که طالبان در بسیاری از مناطق افغانستان دوباره پدیدار شده اند. او ادامه می دهد که خطر به طور قابل توجه ای افزایش یافته است. زنانی که سنتهای قدیمی را زیر پا می گذارند تا در قدرت سیاسی مداخله کنند، وارد ارتش شوند و یا درباره حقوق زنان صحبت می کنند، زندگی خود را به خطر می اندازند. مسودا جلال، فعال حقوق زنان ابراز می دارد: "اگر علیه طالبان عمل کنی، بی گمان سرت از تنت جدا خواهد گردید" اما با این حال او با گرفتن عکس خود و چاپ آن و همچنین گفتگو پیرامون خشونت علیه زنان توسط افراط گرایان موافقت کرد. او معتقد است: "هر کسی روزی می میرد، پس چرا زمانی نمیری که برای دیگران آمال و آرزو شده ای؟!"

ماریا بشیر، تنها زن رییس بازرسی در منطقه، سوار بر اتومبیل ضد گلوله همراه با شش گارد مخصوص که توسط دولت آمریکا برای او فراهم گردیده، ابراز می دارد که امروز با تمام محافظتهای ویژه بیشتر از دو سال و نیم پیش که به این موقعیت رسید در هراس است. او اضافه می کند که شرایط نسبت به دو سال و نیم پیش بسیار تغییر کرده است و هر روز بدتر می شود. یکسال پیش، دو نفر از محافظان وی توسط یک انفجار بیرون از خانه مسکونی او، جان خود از دست دادند. فرزندان وی به دلیل موقعیت او قادر به ادامه تحصیل نیستند، ماریا بشیر برای محافظت از جان فرزندانش، آنان را از 18 ماه پیش در خانه نگاه داشته است.

بر اساس گفته های مدافعان حقوق زنان، طالبان، دختران و آموزگاران را مورد خشونت قرار می دهند. ماه گذشته گروهی از آنان سوار بر موتور سیکلت بر روی آموزگاران و دخترانی که در اطراف مدرسه ای در جنوب شهر قندهار در رفت و آمد بودند، اسید پاشیدند. صورت بسیاری از دختران جوان سوخت و یکی از آنان تا مدتها قادر به باز کردن چشمان خود نبود.

خانم بشیر ابراز می دارد که با همه این احوال هنوز جای امیدواری وجود دارد زیرا منطقه بامیان که نسبت به دیگر مناطق افغانستان از آسایش نسبی برخوردار است، دارای یک فرماندار زن است. افزوده بر این، زنان همواره با وجود تمام تهدیدهای، در رسانه های گروهی ظاهر می شوند و از حقوق زنان دفاع می کنند. حتی لباس بلند آبی رنگ زنان پلیس همراه با توری که جلوی چشمان آنان را می گیرد، علیه "برقه" که لباس رسمی زنان در زمان طالبان بود، عمل می کند. خانم بشیر می گوید: "این یونیفورم خود نشان شجاعت زنان است و گواهی می دهد که ما از آنان هراسی نداریم."

زنان محبوس در زندانهای افغانستان به دلیل جرمهای اخلاقی!

اسوشیتدپرس، 1 دسامبر 2008

بر اساس گزارش سازمان عفو بین الملل، افغانستان دارای هزار و دویست زندانی است که سیصد و پنجاه نفر آنها زن هستند. آنها به دلیل "جرمهای اخلاقی" مانند فرار از خانه زندانی شده اند. شمار زندانیها در سال 2001، ششصد نفر بود که اکنون افزایش یافته است. در کشورهای دیگر این زنان زندانی، قربانی و نه مجرم به حساب می آیند. بسیاری از زنان محبوس، خود قربانی آزار و اذیتهای جنسی و خشونت خانگی هستند. بسیاری از آنها منتظر دادگاهی شدن هستند و حتی از داشتن وکیل مدافع که در قانون اساسی کشور نیز عنوان شده است، محرومند. از سوی دیگر، فقط ششصد وکیل در کشور وجود دارد.

سیستم قضایی افغانستان به دلیل کیفیت بسیار پایین در قضاوت، فساد دستگاه و همچنین نوع رفتار با وکلا، به شدت از سوی جهانیان مورد انتقاد است.

زنان بیشتری در انتخابات بنگلادش شرکت می کنند

ارت تایمز،پانزده دسامبر 2008

براساس مدارک ثبت شده، شمار کاندیداهای زنی که در انتخابات پارلمانی 29 دسامبر شرکت می کنند در مقایسه با انتخابات قبلی افزایش یافته است. کمیسیون انتخابات دولت بنگلادش نامزدی پنجاه و پنج زن را برای انتخابات جهت ایجاد سیستمی دموکرات برای این کشور آسیای جنوبی، قانونی اعلام کرده است. 1665 کاندیدا برای اشغال 300 کرسی در پارلمان بنگلادش با هم رقابت خواهند کرد. بر اساس قانون اساسی بنگلادش، 46 کرسی از 300 کرسی پارلمان کشور به زنان تعلق دارد. خانم عایشه خنام، رییس کنسول زنان در این رابطه می گوید که این مساله نشان می دهد که احزاب سیاسی، زنان بیشتری را به عنوان نماینده، نامزد انتخابات کرده اند که بسیار خوب ارزیابی می شود. وی می افزاید: "با تمام این احوال ما هنوز راهی طولانی فرا روی خود داریم زیرا بسیاری از زنان از حقوق خود بی اطلاع هستند و خشونت، غفلت و تبعیض علیه زنان به طور مکرر در جامعه پدرسالار بنگلادش اعمال می شود."

این گزارش همچنین اضافه می کند که تعداد رای دهندگان زن نیز نسبت به مردان، برای اولین بار در تاریخ بنگلادش افزایش یافته است. تقریبا بیش از چهل و یک میلیون زن از نزدیک به هشتاد و یک میلیون رای دهنده را زنان تشکیل می دهند.

تجدید عهد زنان در رابطه با اعتراض علیه ممنوعیت رانندگی

ان پی آر، 27 نوامبر 2008

هر سال در ماه نوامبر، زنان در عربستان سعودی گرد هم می آیند تا روز 6 نوامبر سال 1999 را گرامی بدارند. 18 سال پیش، در 6 نوامبر، زنان زیادی جهت اعتراض به ممنوعیت رانندگی، مدت نیم ساعت با اتومبیل در پایتخت کشور رانندگی کردند تا زمانی که توسط پلیس متوقف شدند. این زنان بهای سنگینی برای نافرمانی خود پرداختند. همه زنانی که بر اتومبیل سوار بودند و همسران آنان از سفر به خارج کشور به مدت یکسال ممنوع شدند. آنانی که شاغل بودند، از کار اخراج شدند و صدها مرد روحانی در مساجد بالای منبرها رفتند و این زنان را به انجام یک عمل غیر شرعی و غیر اخلاقی علیه جامعه سعودی متهم ساختند. اکنون بعد از تقریبا دو دهه هنوز قانون ممنوعیت رانندگی در عربستان سعودی پایدار مانده است. خانم فاویزه ال بکر، پرفسور و یکی از چهل و هفت زنی که در آن روز رانندگی کردند ابراز می دارد که هنوز در محل کار به دلیل کاری که انجام داد مورد تبعیض قرار می گیرد و هر اندازه کارش را خوب انجام دهد، به مقام بالاتری دست پیدا نمی کند. او ابراز می دارد که به هیچ دلیلی نمی توان ممنوعیت رانندگی زنان را پذیرفت. زنان فقیر زیادی وجود دارند که قادر به پرداخت هزینه راننده نیستند. آنان قادر به کار نیستند زیرا راننده ای ندارند. شاه عبدالله نیز که مساله رانندگی زنان را یک مساله اجتماعی و نه مذهبی اعلام کرد، هنوز کوچکترین حرکتی جهت حذف قانون ممنوعیت رانندگی زنان انجام نداده است.

بر اساس یک همه پرسی، پنجاه و پنج درصد مردان خواهان برداشتن ممنوعیت رانندگی زنان هستند. بعد از اعتراض زنان در 6 نوامبر سال 1999، زنان دیگری نیز جهت اعتراض دست به عملی مشابه زده اند. افزوده بر این، مساله دختر دانشجویی که با راندن اتومبیل جان پدر خود را نجات داد، مخالفان رانندگی زنان را هراسناک کرده است. خانم دیگری ابراز می دارد که حرکت 18 سال پیش زنان، تابوی ممنوعیت رانندگی زنان را شکست و امروز بسیاری به این مساله بهتر و بیشتر از پیش می اندیشند.

امروز، هر سال در همین تاریخ، زنان عربستان سعودی در حالی که بلوزی پوشیده اند که روی آن کلمه "راننده" نوشته شده است، گرد هم می آیند. این زنان نیز درست مانند 18 سال پیش، بعد از برگزاری اعتراض با هم کیکی می خورند که روی آن عکس اتومبیلی کشیده شده و سپس عکس می گیرند. زنان ابراز می دارند که اگر چه توسط افراد و گروههای افراطی مذهبی مورد تهدید قرار می گیرند اما می بایست این روز را گرامی داشت. آنان معتقدند که روزی فرا خواهد رسید که عکسی که آنان هر سال بعد از اعتراض با یکدیگر می گیرند، در موزه ای جهت یادبود مبارزه زنان عربستان سعودی علیه ممنوعیت حق رانندگی زنان در انظار آیندگان به نمایش گذاشته شود.

غفلت پیرامون جلوگیری از اعمال خشونت علیه زنان

سازمان عفو بین الملل، بیست و چهار نوامبر 2008

سازمان عفو بین الملل همراه با فرارسیدن روز بین المللی منع خشونت علیه زنان اعلام کرد که اعمال خشونت علیه زنان به ویژه در مناطق جنگ زده و دارای مشکل مانند مناطق شرقی جمهوری دموکراتیک کنگو همه گیر است؛ مناطقی که دولت یا نمی خواهد و یا قادر نیست که مرتکبان به این جنایت را مورد محاکمه قرار دهد. اعمال خشونت علیه زنان هنوز در سراسر جهان مشکل بزرگی به حساب می آید. در برخی جوامع مردان آگاهند که اگر همسر، خواهر و یا دختر خود را مورد آزار و اذیت قرار دهند و یا حتی به قتل برسانند، از نظر قانونی تحت تعقیب قرار نخواهند گرفت. این فقط یک نمونه از آموزش اشتباهی می باشد که از طرف پدر در برابر چشمان فرزندان نسبت به مادر به نسل آینده انتقال می یابد.

سازمان بهداشت جهانی در اوایل سال جاری اعلام کرد که تحقیقات علمی نشان می دهد که آزار و اذیتهای فیزیکی و جنسی به صورت روزمره در مشکلات بارداری، سقط جنین، بیماریهای زنانه و گوارشی و دیگر ناراحتیهای مزمن تاثیر بسزایی دارد. زنانی که مورد آزار و اذیتهای فیزیکی و جنسی قرار می گیرند، 3 برابر بیشتر از دیگران به خودکشی و 4 برابر افزون بر دیگران به این عمل اقدام می ورزند.