تهدید فعالان کارگری در بیدادگاهه

در کیفر خواست به اصلاح دادستان رژیم در سلسله بیدادگاهها که از تلویزیون پخش شد، صحنه گردانان یکی از این نمایشها، سندیکاها و فعالان کارگری را وابسته به جریانهای خارج از مرزها وابسته اعلام کردند. در این نمایش، با حمله به فعالان کارگری زندانی، زمینه های سرکوب بیشتر جنبش کارگری و فعالان آن طراحی شد.

در بند 4 کیفرخواست دادستان در مورد سندیکای کارگری آمده است: «زیر مجموعه کارگری؛ اگر به یاد داشته باشید در سالهای گذشته سندیکای اتوبوسرانی اعتصابی را ایجاد کرده بود که رهبری آن را فردی به نام منصور اسانلو بر عهده داشت. این جالب است که افرادی به دلایل مختلف از جمله عقب افتادگی دستمزد خود دست به اعتصاب می زنند اما حواسشان نیست که موسسات برانداز در آمریکا مانند NED، صندوق مالی و دموکراسی و ... به صورت آشکار به موسسات دیگر چندینمیلیارد دلار پول می دهند تا به سندیکاهای کارگران کمک شود.»

وصل کردن هر گونه حرکت اعتراضی به خارج از مرزها، شیوه ای رایج از طرف رژیم است. اما شیوه پرداختن به موضوع سندیکاهای کارگری، آن هم در کیفرخواست دادستانی، در این شرایط، نوعی تهدید و ایجاد رعب در مورد کارگران و فعالان آن است. این موضوع نشان دهنده اهمیت گسترده شدن اعتراضهای کارگری و همراه شدن آن با خیزشهای خیابانی است. سران رژیم می خواهند در شرایط فعلی با سرکوب خیزشهای مردمی و به راه انداختن نمایشهای تلویزیونی، با حرکتهای اعتراصی کارگری و جنبش سندیکایی که در سالهای اخیر، گسترش پیدا کرده، تصفیه حساب کنند. آنها می خواهند با این حربه از شکل گیری سندیکاها در واحدهای تولیدی جلوگیری کنند. بدون شک دستاورد حرکتهای اعتراضی و تشکیل سندیکاهای مستقل که تاکنون شکل گرفته است آنچنان است که این حربه رژیم را خنثی خواهد کرد.

کارشناسان وضعیت اقتصادی سالهای آینده را به مراتب وخیم تر ارزیابی می کنند. وزیر کار و امور اجتماعی دولت احمدی نژاد، واحدهای بزرگ تولیدی را دچار بحران مالی دانسته است. وی اعلام کرد که «در حال حاضر بیشتر کارخانجات بزرگ تولید فولاد کشور شرایط خوبی ندارند.»

کارگزاران دولت احمدی نژاد اعلام کردند که 3 میلیارد دلار از منابع بانک مرکزی را برای «رفع مشکل سرمایه در گردش» به واحدهای تولیدی اختصاص می دهند. با توجه به سیاست خصوصی سازی که نوعی اقتصاد شبه دولتی است، این مبلغ در خدمت آقازاده ها و وابستگان حکومتی که خریدار این واحدها هستند، ره به جایی نخواهد برد.

واریز پول تحت عنوان وام به سرمایه داران در گذشته انجام شده و تاکنون ناموفق بوده است. بانک مرکزی قبلا اعلام کرده بود که در گذشته نیز بیشتر از 31 میلیارد تومان دراختیار بخشهای تولیدی بحران زده قرار داده است که صاحبان آنها حاضر به پس دادن این وامها نیستند.

خبرگزاری ایسنا 26 مرداد، گزارشی از واحد اطلاعات اکونومیست منتشر کرد که جایگاه ایران در میان 82 کشور در رابطه با ریسک پذیری فضای تجاری را شخص کرده است. این جدول در بررسی ریسک پذیری 82 کشور، به ایران جایگاه 79 و خیلی ضعیف داده است. این جدول فنلاند را در صدر و آنگولا را در آخر نشان داده است. ایران در ردیف چهارم از آخر قرار دارد.

بر اساس همین گزارش، «کانادا، سنگاپور، سوئیس، هنگ کنگ، دانمارک، سوئد و استرالیا بعد از فنلاند در مکانهای بعدی کم خطرترین کشورها برای تجارت قرار دارند.»

در این جدول، ایران در کنار کشورهایی ماند کنیا، لیبی، کوبا، نیجریه، اکوادور و ونزوئلا قرار گرفته است.

رشد 400 درصدی واردات به ایران، شرایط نابرابر واردات به ایران نشان می دهد که بازارهای ایران جایگاه کالاهای بونجل و درجه چندمی کشورهای دیگر به ویژه کشوری مثل چین است.

با توجه به سیاستهای ناموفق شرکتهای تولیدی زود بازده، بیکاری همچنان سیر صعودی داشته است. جهرمی بر گسترش این بیکاری تاکید کرده است.

با طرح هدفنمد کردن یارانه ها که همچنان مورد بحث و تاکنون به مرحله مشخصی نرسیده، قیمتها سیر صعودی داشته است. پرداخت یارانه و این که به چند دهک جامعه تعلق بگیرد موضوع مورد مشاجره دولت و مجلس رزیم است. دولت دو دهک را در نظر دارد و مجلس پیشنهاد 5 دهک را می دهند. این که یارانه ها به صورت نقدی به دو دهک جامعه تعلق گیرد شامل کسانی می شود که به آنها خانوارهای حمایتی گفته می شود یعنی حقوق بگیر کمیته امداد، یا سازمان بهزیستی هستند. در پشت این سیاست پر هیاهو، حذف یارانه ها و سوبسیدها قرار دارد و پرداخت مستقیم آن در زندگی کارگران و مزدبگیران تغییری صورت نخواهد داد. این سیاست در حالی مطرح می شود که جنبش برای دستمزد عادلانه در پایان سال گذشته شکل گرفته و فعال بوده است. در پایان سال گذشته افزایش حقوق با بهانه پایین آمدن نرخ تورم، دو نرخی و برای 6 ماه افزایش ناچیزی داشت. این در حالی است که نرخ تورم پایین نیامده و از اضافه شدن حقوق در دوره دوم سال 88 نیز خبری نیست.

بنا بر آمارهای درج شده در سایتهای حکومتی، کارشناسان اقتصادی رژیم معتقدند که دولت تنها قادر به پرداخت یارانه به دو دهک پایین است. مبلغ مورد نظر، بین 11 تا 23 هزار تومان حداکثر برای هر نفر است. پرداخت یارانه به صورت نقدی یا به شکل دیگر اجتماعی همچنان مورد بحث است. اکثر کارشناسان اقتصادی این گونه طرحها را غیر عملی می دانند.

وضعیت معیشتی مردم علیرغم شعارهای عوامفریبانه احمدی نژاد ، نشان از وخیم تر شدن دارد.

بر اساس آمار مندرج در روزنامه حکومتی سرمایه 26 مرداد، بخش خدمات عمومی دولت طی سالهای 84تا کنون رشدی معادل صفر داشته است. این گزارش تاکید بر این دارد که علیرغم رشد نقدینگی و حجم بودجه دولت، خدمات عمومی هیچ رشدی نداشته است.

بر اساس داده آماری: «با وجود سه برابر شدن نقدینگی و حجم بودجه دولت و 270 میلیارد دلار درآمد نفت در چهار سال گذشته میزان ارزش افزود خدمات عمومی ثابت مانده است.»

در ماه گذشته، همزمان با خیزشهای مردمی، حرکتهای کارگری افت داشت. حرکتهای کارگری مانند تحصن کارگران نیشکر هفت تپه و تجمع اعتراضی کارگران شرکت چینی البرز در قزوین و تعدادی از واحدهای تولیدی دیگر جریان داشت.

برخی از مهمترین حرکتهای اعتراضی کارگران و مزدبگیران در مرداد 1388

سرکوب، آزار، پرونده سازی، دستگیری، شکنجه و محاکمه فعالان کارگری در ایران را به شدت محکوم می کنیم.

*کارگران کارخانه نساجی سیمین اصفهان (در شهرک صنعتی علویجه) روبروی استانداری اصفهان تجمع کردند.

به گزارش روز دوشنبه 12 مرداد ایلنا، این کارگران دلیل تجمع خود را عدم دریافت حقوق طی شش ماه گذشته اعلام کردند.

يكي از اين كارگران معترض گفت:متاسفانه در حال حاضر با 6 ماه تاخیر در دریافت حقوق، زندگی بسیاری از ما در حال فروپاشی است و اکنون برای نجات زندگی خود به اینجا آمده‌ایم.

وی خاطرنشان کرد: در حال حاضر کارخانه سیمین اصفهان نیمه تعطیل است و حدود 40 درصد کارگران در این کارخانه سر کار هستند و 60 درصد دیگر کارگران مدتی است که بیکار شده‌اند.

در بین تجمع‌کنندگان و کارگران کارخانه، کارگرانی با 25 سال سابقه دیده می‌شود و دیگران نیز حداقل 18 سال سابقه دارند.

*بنا به گزارش سایت اشتراک روز دوشنبه 12 مرداد كارگران ايران خودرو با سر دادن شعارهاى ضدحكومتى تظاهرات كرده و جاده كرج را مسدود نمودند.

*روز 14 مرداد 88 کارگران کارخانه ریسندگی پرریس سنندج همراه با خانواده های خود در مقابل استانداری کردستان در اعتراض به عدم اجرای رای دیوان عدالت اداری دست به تجمع اعتراضی زدند.

به گزارش اتحادیه آزاد کارگران ایران ماموران امنیتی و انتظامی قبل از شروع تجمع کارگران به طور گسترده ای در محل حضور پیدا کرده بودند و در همان ابتدای شروع تجمع از کارگران خواستند به تجمع خود پایان دهند و یا کمی دورتر از مقابل استانداری به تجمع خود ادامه دهند. اما کارگران این مساله را نپذیرفتند و نهایتا به تجمع خود در مقابل استانداری ادامه دادند.

*کارگران شرکت نیشکر هفت تپه روز جمعه 16 مرداد در محل کارخانه دست به تحصن زدند. به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر این تحصن با صدای سوت کارگران آغاز گردید. هنگامی که نمایندگان شورای فرمایشی خواستند در مساله دخالت کنند کارگران با گفتن این که چه کسی به شما رای داده و شما را انتخاب کرده که حالا می خواهید مداخله کنید، اجازه ی مداخله را به آنها نداده اند. شعارهایی نیز علیه مسئول کارت زنی داده شد.

*روز پنجشنبه 22 مرداد کارگران شرکت واگن پارس بعد از سه ماه کار بدون حقوق و چندین اعتراض نمادین تمام شیشه ها، میزها، صندلیها، تابلوها و دیگر وسایل سالن غذاخوری این کارخانه را شکستند. به گزارش کمیته گزارشگران حقوق بشر، این اعتراض از حرکت ساده ی کوبیدن قاشقها بر روی میزها قبل از صرف نهار شروع شد و به دلیل بی توجهی مدیران این شرکت و تهدید کارگران توسط حراست این کارخانه به خشونت کشیده شد.

*كارگران كارخانه واگن پارس اراك روز 28 مرداد در اعتراض به عقب افتادگى دستمزدهايشان تجمع اعتراضى برگزار كردند.

به گزارش ایسنا کارگران معترض گفتند قريب به چند ماه است حقوق دريافت نکرده اند که اين امر سبب بروز مشکلات بسيارى براى آنها شده است.

*به گزارش روز 31 مرداد سایت جهان، کارگران کارخانه لاستيک‌سازي دنا با پلاکاردهاي «مدير بي‌لياقت استعفا استعفا؛ اخراج 4 نماينده توهين به 2000 پرسنل، ما کارگران لاستيک‌سازي دنا خواستار خلع يد مديران بي‌کفايت هستيم؛ هيات مديره بي‌لياقت اخراج بايد گردد؛» اقدام به برپايي تجمع اعتراضي کردند.

برگزاری بیدادگاه اعضای هیات مدیره سندیکای کارگران کشت و صنعت هفت تپه

به گزارش خبرگزاری هرانا ساعت 9 صبح روز سه شنبه، مورخ 27 مرداد ماه اعضای هیات مدیره سندیکای کارگری کشت و صنعت هفت تپه در شعبه دوم دادگاه انقلاب دزفول مورد تفهیم اتهام و محاکمه مجدد قرار گرفتند .

کارگران که با اتهاماتی چون تبلیغ علیه نظام از طریق مصاحبه با رسانه های بیگانه، ارتباط با افراد معاند نظام، تشکیل سندیکای غیر قانونی (که در پرونده به عنوان تشکلی غیر قانونی نام برده شد)، تحریک کارگران علیه سران نظام روبه‌رو بودند با رد تمامی اتهامات به دفاع از خود پرداختند.

محمد اولیایی‌فر وکیل مدافع کارگران در جلسه‌ی دادگاه در دفاع از کارگران با استناد به مفاد قانونی در خصوص تشکیل سندیکا و با ارایه‌ی اسناد موجود در ارتباط با ثبت قانونی سندیکای کارگری از طریق اداره‌‌ی کار و نامه‌نگاری با وزارت کار اتهامات وارد شده را بی اساس و به دلیل مشابهت بسیار اتهامات طرح شده در این پرونده با پرونده‌ی قبلی در جریان کارگران، خواستار تجدید جلسه‌ی دادگاه پس از صدور رای از سوی دادگاه تجدید نظر اهواز شد که با موافقت قاضی پرونده‌ی جلسه‌ی رسیده‌گی به بعد از صدور حکم از سوی شعبه سیزدهم دادگاه تجدید نظر اهواز موکول شد.

محمد حیدری مهر، فریدون نیکوفر، نجات دهلی و جلیل احمدی با حکم برائت از این پرونده خارج، اما اتهامات ذکر شده هم‌چنان رضا رخشان مسئول روابط عمومی و علی نجاتی رییس هیات مدیره‌ی سندیکای کارگران هفت تپه که چندی پیش از کار اخراج شده بود را تهدید می‌کند.

در دو ماه گذشته اعتراضات و مبارزات مردمی آن چنان ابعاد گسترده‌ای داشت که حافظان نظم قدیم برای جلوگیری از گسترش آن دست به اعمالی زدند که آنان را به انزوای بیشتر کشیده و شکاف بیشتری دردرون نیروهای وفادارشان ایجاد کرده است.

روشن شدن ابعاد وحشتناک رفتارهای غیرانسانی با بازداشت‌شدگان در کهریزک و سایر مکانهایی که زندانیان را نگهداری می‌کردند، سبب شد که بسیاری از کسانی كه زماني خود از عاملان شكنجه و اعتراف‌گيري بودند، نیز به ابعاد غیرانسانی این رفتارها اعتراف کنند.

در سی سال گذشته همواره چنین رفتارهایی با مخالفان و مردم عادی امری متداول و مورد قبول جناح‌های مختلف بوده است. اما اکنون که چنین رفتارهایی با «خودی‌ها» صورت می گیرد، اعتراضات در درون «خودی‌ها» ابعاد گسترده‌تری می‌یابد.

هم روند با این اعمال، اعتراف گرفتنهای تحت فشار وشکنجه برای بی‌آبرو کردن یک جناح، یادآوراعترافات به مراتب وسيع‌تر در دهه‌های گذشته است كه مورد تأييد همه‌ی مسئولان بود. این اعترافات در زندان، از طرف بسیاری از عالمان دینی مورد اعتراض قرار گرفته و بی‌ارزش قلمداد شده است! شکی وجود ندارد که چنین اعترافاتی همواره بی‌ارزش بوده و تنها اعتراف‌گیرندگان را روسیاه می‌کند، اما سوال آن است که چرا تا کنون این افراد، اعترافات مخالفان را در دهه های گذشته، بی‌اعتبار اعلام نکرده اند. در گذشته بسیاری از مخالفان به دلیل چنین اعترافاتی به جوخه‌های اعدام سپرده شدند وبسیاری از آنان در همان شرایط سخت بازداشتگاهها مورد انواع آزار و اذیتها قرار گرفته و جان خود را در بدترین شرایط از دست داده‌اند.

روشن شدن ابعاد رفتار غیرانسانی در بازداشتگاهها و زندانها از آن جهت اهمیت دارد که بتوان جلوي چنین اعمالی را در آینده گرفت و یک نظارت دائمی از طرف نهادهای مردمی بر اعمال پلیس و نیروهای نظامی و امنیتی بوجود آورد و نهادهای سرکوب‌گر را منحل کرده وبه جای آن نهادی با موازین ومعیارهای انسانی جایگزین کرد.

از سوی دیگر در دادگاههای نمایشی که برای دستگیر شدگان برگزار شده بود، جنبش کارگری نیز از الطاف دادستان محروم نماند. دادستان با ماموریت سرکوب وخاموش کردن صدای کارگران و زحمتکشان، روحیه ضد کارگری خود را به نمایش گذاشته و بدون ارایه هیچ گونه مدرکی جنبش کارگری را در معرض اتهامات واهی قرارداده است . دراین کیفرخواست چنین آمده است:

«اين جالب است كه افرادي به دلايل مختلف از جمله عقب افتادگي دستمزد خود دست به اعتصاب مي‌زنند اما حواسشان نيست كه موسسات برانداز در آمريكا مانند NED، صندوق مالي و دموكراسي و... به صورت آشكار به موسسات ديگر چندين ميليون دلار پول مي دهند تا به سنديكاهاي كارگري در ايران كمك شود.»

در واقع با این جملات دادستان سند محکومیت خود را امضاء می‌کند. دادستان نمی‌گوید هنگامی که تحت عنوان اجرای اصل 44 و خصوصی سازی، در صدها کارخانه و محیط کار، کارگران ماهها بی‌حقوق می‌مانند، اخراج می‌شوند و خانواده‌هایشان با تنگدستی و گرسنگی و محرومیت روبرو می شوند، چرا دادستانی برای شنیدن درخواست به حق کارگران وارد عمل نشده و چرا مسئولانی را بازخواست نکرده است که این آلام غیرقانونی و غیراخلاقی را علیه کارگران شریف کشور بوجود آورده‌اند؟ چرا به جای دفاع از فریاد مظلومیت آنان و دادن فرصت اظهارنظر و اعتراض، ضرب و شتم، دستگیری، زندان ، اخراج آنان و گرسنگی خانواده‌هایشان را نظاره کرده است و اکنون نیز همه‌ی آنان را متهم می‌کند و درخواست حقوق قانونی و به حق کارگران را عامل همکاری با دشمن به حساب می آورد؟ اگر «داوری، داوری، داوری» درکار بود می‌پرسید: آقایان ِمسئولان قضایی که این چنین کیفرخواست صادر می‌کنید، می‌دانید فقر و محرومیت وگرسنگی و شرمساری در برابر خانواده یعنی چه؟

همچنین ایشان معلوم نمی‌کنند که تقسیم و رد و بدل کردن پول بین نهادهای سرمایه‌داری و ضد کارگری خارجی چه ربطی به کارگران ایران دارد؟ (توجه به نقل قول متن اولین کیفرخواست در بالا)

اکنون مشخص می‌شود که اتهامات واهی به جنبش کارگری که از جانب بعضی محافل در سال گذشته مطرح شد، ریشه در کجا داشته است.

کانون مدافعان حقوق کارگر که به تجربه دریافته بود این اتهامات ریشه در نهادهای امنیتی و سرکوب دارد این مطلب را به دفعات عنوان کرد و اکنون نیز بار دیگر اعلام می‌کند که جنبش کارگری و مردم به پاخواسته ایران، مطالبات مشروع وحق طلبانه‌ای دارند که مستقلانه آنها را بیان کرده وتنها به نیروی خود، آن را دنبال می‌کنند.

کارگران و زحمتکشان و مردم تحت ستم کتک می‌خورند، شکنجه‌های غیرانسانی را تحمل می‌کنند، کشته‌ها می‌دهند، اما از حرکت مستقلانه و مطالبات به حق خود دست برنمی‌دارند. مقاومت در برابر این خواسته‌ها جزگسترش ابعاد اعتراضات، رسوایی بیشتر وشکست مفتضحانه برای مقاومت‌کنندگان چیزی در برنخواهد داشت.

سرمایه داری در اشکال متنوع خود، خصوصی، دولتی و با اهرم های فشارمانند سرکوب پلیسی، قضایی ، انقیاد فکری، فرهنگی، آموزشی و رسانه ای ، سعی در تحکیم وضعیتی دارد که منافع اش را حفظ و تثبیت نماید. رسانه های مختلف و رنگارنگ هیچ سخنی از مطالبات، اعتراضات و خواسته های عمیق و واقعی کارگران نمی کنند. رسانه های سر مایه داری ، نمی خواهند کارگران از وا قعیت مربوط به کار و زندگی شان بیشتر با خبر شوند و در انواع و اقسام برنامه های آنان نه تنها از راه حل هایی برای از بین بردن استثمار انسان و رهایی کارگران سخنی به میان نمی آید بلکه به روش های مختلف در راستای به استثمار کردن کشیدن کارگران نیز گام بر می دارند.

در چنین شرایطی برای کارگران ایران نیازو حضور یک رسانه ی تصویری کارگری ، بیش از هر روز احساس می شود. رسانه ای که اخبار کارگران را منعکس نماید؛ کارگران را از حال یکدیگر آگاه کند؛ با اجرای برنامه های آموزشی، در متشکل شدن شان آنان را همراهی کند ودر شناساندن تمامی مصائب نظام سر مایه داری و رهائی کارگران تلاش کند و در یک کلام بتواند شبکه ای کارگری باشد. شبکه ی کارگر(کارگر تی وی ) بر اساس همین احساس نیاز و ضرورت و به همت کارگران و فعالین کارگری و با جهت گیری در راستای محو استثمار انسان بر انسان و مبارزه برای ایجاد جامعه ای انسانی طراحی و راه اندازی شده است. این شبکه به هیچ گروه ، سازمان و نهادی وابسته نیست و تلاش می کند در کنار و برای طبقه ی کارگر ایران (و جهان) فعالیت کند. کارگر تی وی علاوه بر پوشش دادن اخبار و گزارش ها ی کارگری و گفتگو با کارگران و فعالین کارگری در برنامه هفتگی خود با کمک گرفتن از ابزار های نوین رسانه ای بخش هایی هم برای آموزش های کارگری خواهد داشت.

شبکه ی کارگر در حد توان خود تلاش خواهد کرد اقشار مختلف طبقه کارگر ایران( مانند کارگران صنعتی، خدماتی، معلمان (کارگران فکری، پرستاران، کارگران کشاورزی ،زنان کارگر، کودکان کار و لزوم لغو پدیده کار کودک) پوشش گزارشی خبری آموزشی دهد وکارگران از طریق شبکه مستقل خود ضمن ارتباط با یکدیگر از تجربیات مبارزاتی یکدیگر استفاده نمایند و با دانستن تجارب دیگر تشکل ها ی کارگری برای ایجاد و یا تحکیم تشکل های مستقل خود تجهیز شوند.

کارگر تی وی برای اینکه در راستای منافع کارگری قرار بگیرد ، و بتواند به یک شبکه ی مستقل کارگری تبدیل و تنها وابسته به منافع طبقه ی کارگر باشد ، نیاز به همکاری جدی و همه جانبه تمامی کارگران و فعالین کارگری دارد. شبکه ی کارگر دست یاری شما را می فشارد و از شما دعوت می کند با ارسال عکس، فیلم، خبر، گزارش، تجارب مکتوب، مطالب آ موزشی ، اعلام آمادگی برای مصاحبه و یا معرفی افرادی به منظور مصا حبه های مفید و سازنده ی کارگری و ... شبکه کارگررا یاری کنید.

کارگر تی وی از نیمه شهریورماه سال ٨٨ پخش برنامه های خود را آغاز خواهد کرد و از هم اکنون منتظر تماس های کارگران و فعالین کارگری به منظور مشارکت در بر نامه های خود خواهد بود ( تماس : kargartv@gmail.com) در حال حاضر شبکه مستقل کارگر تی وی کار خود را با بر نامه هفتگی یک ساعت در عصر جمعه آغاز می کند. بدین منظور از فرکانس ماهواره ای تلویزیون کومه له یک ساعت وقت در اختیار گرفته است و برای گسترش بر نامه های خود نیازمند حمایت های بینندگان خواهد بود. تبلیغات این شبکه از طریق تلویزیون کومه له آغاز شده است .

لطفا در ارسال این ایمیل به دیگران و معرفی شبکه کارگر تی وی به همگان مشارکت کنید.