زنان در مسیر رهایی

آناهیتا اردوان

« هشت مارس، روز تجدید میثاق با مبارزه زنان زحمتکش جهان بر شما مبارک باد!»

موقعیت زنان عراقی در زمان صدام حسین بهتر بود

رویتر، 17 مارس 2010 - زنان در زمان صدام حسین حق یک سال مرخصی در زمان بارداری داشتند که امروز این مرخصی به شش ماه کاهش پیدا کرده است. زنان عراقی بر اساس قانون وضعیت شخصی که از 14 جولای سال 1958، زمانی که عراقیها سلطنت انگلیسی را منقرض کردند، حقوقی برابر با حقوق زنان در کشورهای غربی داشتند. اما امروز بند 2 قانون اساسی به روشنی ابراز می دارد که "مذهب رسمی کشور اسلام، منبع قانونگذاری می باشد". بنابراین، قانونی که با قواعد مذهب اسلام مغایرت داشته باشد، به تصویب نخواهد رسید. حقوق زنان بر اساس همین بند، از سوی مراجع دینی که تحت تاثیر رژیم ایران هستند، تعبیر و تفسیر می شود. "یونار محمد"، فعال حقوق زنان و فعال سیاسی ابراز می دارد که دولت آمریکا تصمیم گرفته است که به حقوق زنان در عراق اهمیتی ندهد و بدین ترتیب گروههای افراط گرای اسلامی، جنوب عراق را به طور کلی در دست دارند و از سوی رژیم ایران مورد حمایت سیاسی و مالی قرار می گیرند.

"سمیرا" یکی دیگر از فعالان حقوق زنان ابراز می دارد که اشغال برای زنان عراقی پایان نیافته است. او اضافه می کند که 25 درصد از کرسیهای پارلمان به زنان تعلق دارد اما این زنان از منافع حزب خود دفاع می کنند نه حقوق زنان.

"ماها سبیرا"، استاد دانشگاه علوم سیاسی دانشگاه "النحرین" می گوید: "خشونت علیه حقوق زنان بخشی از خشونت علیه حقوق همه عراقیها محسوب می شود. اما فشار بر روی زنان در شرایط اشغال دو برابر است زیرا آنان بسیاری از حقوق و آزادیهای خود را از دست داده اند."

زنان از یکسو به دلیل دستگیری همسرانشان و یا کشته شدن آنها می بایست به تنهایی بار مسوولیت خانواده را به دوش بکشند و از دیگر سو، قادر به حرکت آزادانه به دلیل عدم وجود امنیت و ربودن زنان توسط گروههای جنایتکار نیستند. "یونار محمد" اعتقاد دارد که قانون اساسی دولت عراق نه تنها از حقوق زنان دفاع نمی کند بلکه، حتی حقوق اولیه آنان را تامین نمی کند. وی دولت آمریکا را در این امر مقصر می داند که پروسه دموکراسی در عراق را به دیگران واگذار کرده است.

روز جهانی زن در کره جنوبی

تایمز، 10 مارس 2010 - 189 زن از تشکلهای فرهنگی و حقوق بشری شامل "فدراسیون تشکلهای زنان کره جنوبی" به مناسبت روز جهانی زن در تاریخ شش مارس با برگزاری راهپیمایی بر خواستهای خود تاکید کردند. سخنگویان راهپیمایی، دولت را به دلیل اعمال سیاستهایی که تبعیض جنسیتی را تشدید می کند و یکی از دلایلش اقدام نکردن دولت علیه کاهش روزانه شرکت زنان در فعالیتهای اقتصادی و استخدام می باشد، متهم کردند. آنان عنوان کردند که دولت با اعمال سیاستهایی شکاف بین ثروتمندان و فقیران را در جامعه افزایش می دهد و حقوق اولیه زنان را لگدمال می کند. آنها از مردم خواستند تا برای ایجاد جامعه ای که حقوق زنان به طور کامل در آن رعایت شود، مبارزه کنند. تشکیل جنبشی پر انرژی به عنوان اولین گام جهت تشکیل چنین جامعه از سوی این زنان مهم ارزیابی شد.

اختصاص حداقل یک سوم کرسیهای پارلمان هند به زنان

خبرگزاری استرالیا، 10 مارس 2010 - فعالان حقوق زنان در هند با تصویب قانونی که حداقل یک سوم کرسیهای پارلمان را به زنان واگذار کرد، اعلام پیروزی کردند. این پیروزی نه به سرعت و نه راحت به دست آمد. طرح مزبور 14 سال پیش پیشنهاد شده بود که اکنون به تصویب رسید. در حال حاضر فقط ده درصد از اعضای پارلمان زن هستند.

زنان مبارز در هند با بستن خیابانها، برگزاری راهپیمایی، اعتصاب غذا و دستگیر شدن توانستند دولت را به تصویب این طرح مجبور سازند. این کار بدون همبستگی احزاب چپ، دیگر احزاب طرفدار حقوق زنان، فعالان تشکلهای غیر دولتی و فعالان حقوق اجتماعی امکان پذیر نبود.

بزرگداشت روز جهانی زن با شرکت دویست هزار زن در ونزوئلا

تحلیل مسایل روز ونزوئلا، 9 مارس 2010 – مراسم بزرگداشت روز جهانی زن با شرکت دویست هزار زن و برخی از رهبران سیاسی زنان در ونزوئلا برگزار شد. این روز توسط دانشجویان و زنان در روستاها و شهرهای کوچک این کشور نیز جشن گرفته شد. 233 زن در شهر "کورو" با برگزاری نشستی به مناسبت گرامیداشت هشت مارس، بر فعالیتهای اجتماعی زنان تاکید ورزیدند.

حقوق زنان مهاجر می بایست مورد حمایت قاطع قرار گیرد

الیران آن لاین، 9 مارس 2010 - صد سال از به رسمیت شناخته شدن نقش زنان در جوامع می گذرد اما حقوق آنها هنوز به طور کامل رعایت نمی شود. حقوق زنان مهاجر به عنوان حقوق نیمی از مهاجرین دنیا پایمال می شود. دولتها می بایست با سرمایه گذاری جهت اصلاح خدمات بهداشتی و آموزشی برای زنان، پدیده مهاجرت را به مساله ای انتخابی و نه الزامی تبدیل کنند.

زنان کارگر مهاجر در پروسه جهانی سازی سرمایه داری با تبعیض طبقاتی، نژادی، مذهبی و جنسیتی به دلیل موقعیت بی وطنی و یا بی ثباتی روبرو هستند. اعمال سیاستهای نو - لیبرالیستی، زنان را برای انباشت سود بیشتر با بهره کشی جنسی و همچنین به عنوان نیروی کار ارزن قیمت به کالا تبدیل کرده است. این پدیده زنان را به کار کردن در خانه های مجبور ساخته است از اینرو سود حاصل شده از کار آنان در نتیجه ساعات کار طولانی و عدم امکانات رفاهی را به دو چندان افزایش می دهد.

مبارزه برای برابری هنوز در ابتدای راه قرار دارد

رویتر، 7 مارس 2010 – زنان انگلیسی نسبت جمعیت شان هنوز به کارهای مدیریتی دست پیدا نکرده اند و دستمزدی کمتر از همکاران مرد خود دریافت می کنند. یک تحقیقات جدید نشان می دهد که از 2742 کار مدیریتی در شرکتهای شهر لندن تنها 242 آن به زنان تعلق دارد که حتی این میزان نیز در بخش مدیریت اجرایی نیست. درآمد زنان، 17 درصد کمتر از مردان می باشد، این در حالیست که یکی از نتایج مبارزه زنان در دهه شصت، تصویب طرح پرداخت حقوق برابر و جلوگیری از تبعیض در این رابطه بود که با توجه به این آمار هنوز رعایت نمی شود.

تجاوز جنسی در کلمبیا در حال افزایش است

اسوشیتدپرس پرس، 7 مارس 2010 - سازمان عفو بین الملل در بیانیه خود به مناسبت روز جهانی زن به افزایش رشد تجاوز جنسی به زنان در کلمبیا اشاره کرد و ادامه داد که به قربانیان این جنایت معمولا به چشم بدنام و کسی که لکه ننگی به همراه دارد، نگاه می شود و عدالت در حق آنها رعایت نمی شود. آمار دقیقی در مورد تجاوز جنسی در کشور کلمبیا در دست نیست اما کسانی که با قربانیان این جنایت از نزدیک کار می کنند ابراز می دارند که این مساله در حال رشد است و بخش بسیار چشمگیری از قربانیان را کودکان تشکیل می دهند. سیستم پلیسی کشور از دسترسی قربانیان به امکانات بهداشتی و دادگستری جلوگیری می کند در حالیکه متهم معمولا بدون تحمل مجازات، آزادانه در جامعه باقی می ماند.

سازمان عفو بین الملل با سی زن قربانی تجاوز جنسی بین 10تا 40 سال گفتگو کرده است که بیشتر این زنان آن قدر فقیرند که قادر به پرداخت هزینه درمان و امکانات پزشکی و یا پرداخت هزینه شکایت از متهم به ماموران پلیس و قضایی نبوده اند. بیشتر این زنان تصمیم به خودکشی گرفته و یا خودکشی کرده اند.

زنان و دختران فقیر بیشتر از دیگر زنان مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند. زیرا آنان قادر به دفاع از خود قبل و بعد از تجاوز نیستند.

زنان فقیر عراقی طعمه گروههای تروریستی

اسوشیتدپرس پرس، 4 مارس 2010 - تعداد زنان عراقی که در زمان جنگ همسر خود را از دست داده اند، زنان مطلقه و زنانی که همسرانشان آنان را ترک کرده اند در ایالت "انبار" به بیش از صد هزار نفر می رسد که منبع درآمدی ندارند. ماموران دولتی منطقه و گروههای حمایتهای انسانی ابزار می دارند که این زنان به کارهای بمب گذاری و تروریستی جذب می شوند تا از فقر و فلاکت فرار کنند. گروههای مسلح از فقر این زنان سوواستفاده می کنند و آنان را به کارهای خطرناک وادار می سازند زیرا این زنان حاضرند برای نجات کودکان خود از گرسنگی به هر کاری دست بزنند.

گوش و بینی او را به دلیل بی احترامی به خانواده شوهر بریدند

سی ان ان، 18 مارس 2010 - عایشه، دختری نوزده ساله از افغانستان می گوید: "زمانی که گوش و بینی مرا بریدند، بیهوش شدم." او هنوز زیباست و دارای اعتماد به نفس بالایی می باشد. خانواده عایشه زمانی که او بیشتر از هشت سال نداشت همراه با خواهر کوچکترش برای حل و فصل یک مشاجره به عنوان "کالا" به مردان خانواده دیگری برای همسری قول داده می شوند. زمانی که او شانزده سال بیشتر نداشت به پدر شوهر و ده برادر دیگر همسرش که همگی از طالبان بودند، واگذار می شود. عایشه حتی همسر خود را یک بار ندید زیرا او در حال جنگ در پاکستان بود. او در خلال دو سالی که با آنان زندگی می کند مانند یک زندانی مورد شکنجه و آزار و اذیت قرار می گیرد.

عایشه بالاخره تصمیم می گیرد که از خانه فرار کند و سه زن همسایه به او قول همیاری و کمک می دهند. عایشه زمانی که همراه با آن سه زن به قندهار وارد می شوند، متوجه می شود که آنها می خواهند او را به مرد دیگری بفروشند. آن سه زن توسط پلیس دستگیر و به زندان می روند. عایشه نیز به دلیل فرار از خانه دستگیر و به سه سال زندان محکوم می شود. اگر چه فرار از خانه یک جرم محسوب نمی شود اما در مناطقی از افغانستان، با زن فراری از خانه همسر بدینگونه رفتار می شود.

حکم سه سال زندان عایشه با بخشش حامد کرزای به پنچ ماه کاهش پیدا می کند. اما پدر شوهر عایشه او را پیدا کرده و به خانه برگرداند. این لحظه اولین باری است که عایشه، همسر خود را ملاقات می کند. همسر عایشه او را به دلیل بی احترامی به خانواده اش به دادگاه طالبان می برد. دادگاه در بالای کوه برگزار می شود و آنان فرمان می دهند تا گوش و بینی عایشه بریده شود. این حرکت وحشیانه توسط همسر وی انجام می شود و همانجا عایشه رها می شود تا جان دهد. اما او توسط یک گروه آمریکایی و "تشکل زنان برای زنان" افغانستان پیدا می شود و مورد حمایت قرار می گیرد.

بر اساس گزارش سازمان عفو بین الملل، نود درصد از زنان افغانستان هدف خشونت خانگی قرار می گیرند. در افغانستان فقط هشت پناهگاه برای زنان وجود دارد که همه آنان نیز به صورت خصوصی اداره می شوند.

بی بی عایشه، تنها یک نمونه از هزاران هزار زنی است که در سراسر دنیا مورد بدرفتاری قرار می گیرند و از این گونه آزار و اذیتها و بدتر از آن رنج می برند. تشکلهای مدافع حقوق زنان ابراز می دارند که نقض حقوق زنان در سال 2001 از سوی جهانیان مورد شکایت و سرزنش زیادی قرار گرفت اما آنان امروز در مقابل جنایت طالبان و گروههای دیگر سکوت کرده اند. زمانی که پنجاه درصد از جمعیت افغانستان که زنان هستند به سادگی توسط طالبان مورد تحقیر قرار می گیرند، حکومت کردن بسیار آسان می شود. آنان جمعیت بزرگ زنان را به بندگی و کنیزی گرفته اند. این بردگی را عایشه هر زمان که در آینه نگاه کند به یاد می آورد.

عایشه هنوز می تواند بخندد و در هنگام خنده می توان دید که روح نوجوانی وی، از تنی که زندگی ناعادلانه ای را تجربه کرده است، رها می شود.