رویدادهای هنری ماه

لیلا جدیدی

سخن روز:

- انقلاب مانند یک سیب نیست که وقتی برسد خودش می افتد. باید آنرا مجبور به افتادن کنی (ارنستو رافائل چه گوارا دلاسرتا (14 ژوئن 1928 – 9 اکتبر 1967) ، پزشک، چریک، سیاستمدار و انقلابی مارکسیست آرژانتینی)

- عشق به مردم و نه کمونیسم ،انگیزه نخستین من بود (هوشی‌مین (۱۹۶۹ - ۱۸۹۰)، انقلابی ویتنامی، رهبر این کشور از ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۹ و اولین رییس جمهوری دموکراتیک ویتنام)

- ایده هایی که زیر آتش به مغز انسان خطور می کند، در همانجا امن و برای همیشه باقی می ماند (لئون داویدوویچ تروتسکی ( 7 نوامبر 1879 – 21 اوت 1940 )، انقلابی بلشویک و متفکر مارکسیست روسی)

باربد طاهری هنرمند سینماگر و نویسنده مبارز تبعیدی درگذشت

باربد طاهری، سینماگری که سالها با هر دو رژیم ضد آزادی و سلطه گر شاه و خمینی مبارزه کرد و دمی از کوشش در جهت رساندن صدای مردم محروم ایران به گوش جهان باز ننشست، چشم از جهان فرو بست.

باربد طاهری، هنرمند پیشرویی بود که سر سازش با ابتذال و ارتجاع رژیمهای سانسورگر و ضد آزادی را نداشت.

کانون نویسندگان ایران در تبعید در باره باربد طاهری می نویسد: "همکاری او در تهیه فیلم "رگبار" و "خداحافظ رفیق" به عنوان تهیه کننده و فیلمبردار از فعالیتهای ارزشمند اوست و تهیه یک فیلم مستند سینمایی از وقایع انقلاب 1357 به عنوان "سقوط ٥٧" که تنها فیلم سینمایی از وقایع انقلاب به شمار میآید و قطعات مختلف این فیلم در فیلمهای مستند بعدی به دفعات مورد استفاده قرار گرفته، از دیگر کارهای ماندنی اوست.

زندگی باربد طاهری در تبعید نیز پربار بود و در ساختن فیلم، برنامه تلویزیونی و نوشتن مقالات گوناگون پیرامون وضعیت سینمای جمهوری اسلامی و افشای سازشها و سیاستهای نابکارانه جمهوری اسلامی در عرصه سینما و جشنواره های سینمایی کوشش فراوان کرد.

از آخرین فعالیتهای او می توان از شرکت در سازماندهی و یاری به سینمای زیرزمینی ایران به همراه مسلم منصوری یاد کرد که "کانون حمایت از سینمای زیرزمینی ایران" را پایه گذاری کردند.

یاد این هنرمند گرامی باد!

برگزيدگان شصت و سومين دوره جشنواره فيلم كن

شصت و سومين دوره فستيوال فيلم كن ۱۲ ماه می با فيلم "رابين هود" ساخته "ريدلی اسكات"، كارگردان بريتانيايي آغاز شد.

"ژان لوك گدار"، كارگردان فرانسوي و "شان پن"، بازيگر آمريكايی و "ريدلی اسكات" از جمله سينماگرانی بودند كه امسال در اين جشنواره شركت نكردند. برندگان جوایز امسال این جشنواره عبارت هستند:

- جايزه هيات داوران به "مرد فريادكش" ساخته "محمد صالح هارون"

- جايزه بهترين كارگردان به "متيو آمالريك" براي فيلم "یدر سفر"

- جايزه بهترين فيلمنامه برای فيلم" شعر" به كارگردانی "لی چانگ دونگ"

- بهترين بازيگر زن، "ژوليت بينوش" برای بازی در فيلم " رونوشت برابر اصل"، ساخته عباس كيارستمی

- بهترين بازيگر مرد، "خاوير باردم" براي فيلم "بيوتيفول"

جعفر پناهی در اعتصاب غذای خشک  

جعفر پناهی سینماگر جسور ایرانی به دو خواسته خود دست یافت.

 خبرنگار پویا از تهران گزارش داد که جعفر پناهی، سینماگر جسور و نامدار ایرانی در پی پنجمین روز اعتصاب غذای خشک موفق شد در حضورعباس جعفری دولت آبادی، دادستان تهران، فریده غیرت وکیل مدافع خود و نیز خانواده اش را ملاقات نماید.

جعفر پناهی به دادستان تهران اعلام کرد تا برآورده شدن سومین خواسته اش به اعتصاب غذای خود ادامه خواهد داد.

قرار است در روزهای آینده هیاتی چهار نفره از سوی فردریک میتران، وزیر فرهنگ و برنارد کوشنر، وزیر امور خارجه راهی ایران شوند تا درخواست کتبی خود را جهت آزادی فوری وی ارایه دهند.

نامه سرگشاده انجمن هنر در تبعید به ژولیت بینوش در انتقاد به کیارستمی

در پی اعتراضهای جهانی به بازداشت جعفر پناهی، فیلمساز ایرانی چندین روزنامه‌ی پرتیراژ مطالبی در پشتیبانی از جعفر پناهی منتشر کرده‌اند و ضمن آن عباس کیارستمی را مورد انتقاد قرار داده‌اند.

"انتقاد از عباس کیارستمی و پشتیبانی از جعفر پناهی"، تیتر یکی از روزنامه‌های صبح فرانسه، لیبراسیون است. این رونامه نوشت:

"حضور فیلم عباس کیارستمی، "رونوشت برابر اصل" در بخش رسمی جشنواره‌ی کن ۲۰۱۰ و سکوت وی در برابر فضای موجود، به‌ویژه پس از رویداد‌های ناشی از انتخابات ریاست جمهوری، کیارستمی را هدف انتقادهای تند از سوی ایرانیهای تبعیدی در پاریس قرار داده است."

لیبراسیون همچنین نامه‌ی سرگشاده‌ای را که خطاب به ژولیت بینوش، بازیگر سرشناس فرانسوی که در فیلم تازه‌ی عباس کیارستمی نقش اصلی را بازی می‌کند نوشته شده، به چاپ رساند.انتقادهای این نامه بیشتر متوجه کیارستمی بود.

در این نامه‌ی سرگشاده نوشته شده: "هنرمندان ایرانی در تبعید به شما برای همکاری و نشان دادن دوستی‌تان با آقای کیارستمی که یک هوادار رژیم آیت‌الله‌هاست تبریک می‌گویند."

نا گفته نماند که آقای کیارستمی در واکنش به این سرزنشها، یک انتقاد نه چندان جدی که بار آن به مراتب کمتر از انتقادات هنرمندان غیر ایرانی بود، در جشنواره کن به دستگیری جعفر پناهی کرد.

کارلوس فیلم زندگینامه خود را نادرست خواند

کارلوس- معروف به شغال - مرد جنجالی ونزوئلایی دهه‌های 1970 و 1980، ساخت فیلم زندگینامه خود و نمایش آن را در جشنواره کن محکوم کرد.

کارلوس با نام اصلی "ایلیچ رامیرز سانچز" که هم اکنون در زندان "پواسی" در حومه پاریس و تحت شدیدترین تدابیر امنیتی دوران محکومیت حبس ابد خود را می گذراند، در یک گفتگوی تلفنی، "الیویه آسایاس"، کارگردان این فیلم 5/5 ساعته را به تمسخر یاران انقلابی‌اش متهم کرد.

این مرد 60 ساله ونزوئلایی درباره فیلم " کارلوس" گفت: "فیلمها و کتابهای پر شماری به زندگی و فعالیتهای من پرداخته و دروغهای فراوانی ساخته اند اما من بیش از هر چیز نسبت به ارایه تصویری نادرست از همرزمانم در این آثار معترضم."

شبی در گرامیداشت فیلم "گربه های ایرانی" با حضور برنارد کوشنر

به گزارش پویا خبر، به دعوت برنارد کوشنر، وزیر امور خارجه فرانسه فیلم "گربه های ایرانی" ساخته بهمن قبادی در حضور پانصد تن از میهمانان ویژه از جمله مسوولین فرهنگی، سیاستمداران و رسانه های خبری فرانسه به همراه مشاوران کوشنر در سالن سینمای وزارت امورخارجه در پاریس به نمایش درآمد.

برنارد کوشنر در ابتدا از بهمن قبادی و پذیرش دعوت از سوی وی ابراز خرسندی کرد و او را فیلمسازی توانمند، نوگرا و خستگی ناپذیر به تماشاگران معرفی کرد. بهمن قبادی در ابتدا، نمایش فیلم و آن شب را به روح پاک پنج برادر و خواهر مبارز کرد خود که به تازگی توسط جمهوری اسلامی مظلومانه اعدام شدند و همچنین به دوست و همکار خود جعفر پناهی که او را مهم ترین فیلمسار امروز ایران می داند، تقدیم کرد. پس از نمایش فیلم، میهمانان برای دقایقی طولانی بهمن قبادی را برای ساخت این فیلم درخشان تشویق کردند. وزیر امورخارجه فرانسه، کوشنر در حالی که بهمن قبادی را در آغوش می فشرد، اینگونه فیلم را توصیف نمود: "آقای قبادی بدون اشاره مستقیم به مقوله سیاست، ما را به قلب تهران بزرگ و مردم سخت کوش و هنرمند و با فرهنگ اش برد تا ما را از آنچه در ایران امروز می گذرد، آگاه سازد."

بهمن قبادی خطاب به وی و همکارانش گفت: "مصرانه تقاضا می کنم از هیچگونه تلاشی جهت آزادی فیلمساز پرآوازه و جهانی آقای جعفر پناهی کوتاهی نکنید."

عباس بختیاری، مدیر فرهنگسرای پویا نیز از جمله حاضرانی بود که با تشریح اوضاع تاسف بار زندگی هنرمندان در ایران خواستار اعمال فشار بیشتری از سوی دولت فرانسه جهت آزادی جعفر پناهی شد.

وزیر فرهنگ ایتالیا جشنواره فیلم کن را تحریم کرد

وزیر فرهنگ ایتالیا جشنواره فیلم کن را تحریم کرد. وزارت فرهنگ ایتالیا در اعتراض به نمایش یک فیلم مستند ایتالیایی که در آن از واکنش "سیلویو برلوسکونی" به زمین لرزه مرگبار سال گذشته انتقاد شده است، این جشنواره را تحریم کرد. وی از نزدیکان برلوسکونی است.

فیلم مستند مزبور که خانم "سابینا گوزانتی"، کمدین ایتالیایی آن را ساخته، "دراکوئیلا" نام دارد. در این نام نوعی بازی با کلمات وجود دارد چون از دو واژه "دراکولا"، موجود خون آشام معروف و "لاکوئیلا"، شهری که بیش از 300 نفر در زلزله آوریل سال 2009 در آن جان خود را ازدست دادند، ترکیب شده است.

 لغو هفته سینمای ایران در مراکش

آقای "الطیب الفاسی الفهری"، وزیر امور خارجه مراکش در محکومیت سرکوب سینماگران ایران هفته سینمای ایران در فستیوال بین المللی فیلم الرباط را لغو کرد.

قرار بود 9 فیلم از فیلمسازان برجسته ایرانی از جمله جعفر پناهی، کامبوزیا پرتوی، کیومرث پوراحمد، ابراهیم مختاری و... در فستیوال بین المللی و سالانه الرباط به نمایش در آید.

این اتفاق به دنبال بسته شدن سفارت رژیم در رباط توسط دولت مراکش و اخراج سفیر دولت جمهوری اسلامی و کلیه کارکنان آن که دو ماه پیش انجام گرفت، صورت می گیرد.

رمان "مشکلات" برنده جایزه "بوکر از قلم‌افتاده" شد

رمان برنده این جایزه که مشکلات (Trouble) نام دارد، به دلیل تغییری در شیوه داوری کتابهای شایسته بررسی، هیچ وقت مورد داوری قرار نگرفت.

جایزه بوکر معمولا به کتابهایی اهدا می شود که در یک سال گذشته منتشر شده اند اما در سال ۱۹۷۱ این جایزه به بهترین کتابی که در همان سال منتشر شده بود، داده شد.

بنابراین کتابهای زیادی از نویسنده های برجسته ای مانند "آیریس مردوخ"، "ملوین براگ" و "جو اورتون" هیچ وقت واجد شرکت در جایزه بوکر نشدند.

به همین دلیل، چند ماه قبل مسوولان بنیاد بوکر تصمیم گرفتند جوایز ۴۰ سال گذشته را با یک جایزه ویژه تکمیل کنند، جایزه ای که "بوکر از قلم افتاده" نام گرفت.

داوران جایزه "بوکر از قلم افتاده"، رمان "مشکلات" را که داستانش در سال ۱۹۱۹ در طول جنگ استقلال ایرلند می گذرد ستودند و آن را "برنده شایسته" نامیدند.

اگر رمان "مشکلات" در سال ۱۹۷۰ برنده بوکر شده بود، "جی جی فارل" نخستین نویسنده ای می شد که دوبار بوکر گرفته بود.

برنده بوکر سال ۲۰۱۰ خانم "هیلاری منتل" با رمان "سالن گرگ" است.

کتاب " پرسه ها و پرسشها" از داریوش آشوری

کتاب "پرسه ها و پرسشها" شامل 29 مقاله داريوش آشوری که به تازگی منتشر شده، می باشد. این کتاب در باره برخی از مهم ترين چهره های فرهنگ و سياست ايران است و برخی از مهم ترين پرسشهای نظری را در بر می گیرد.

داريوش آشوری، زبان شناس و از معتبرترين مترجمان متون دشوار فلسفی و علوم اجتماعی است. او مقاله های کتاب مذکور را در ۳ فصل با عنوانهای چهره ها، گشت و گذار و نقد و نظر طبقه بندی کرده است.

عضو هیات دبیران کانون نویسندگان ایران همچنان در بازداشت است

کانون نویسندگان ایران در تبعید و انجمن قلم ایران در تبعید در بیانیه ای اطلاع داده اند: "رضا خندان، نویسنده و پژوهشگر و عضو هیات دبیران کانون نویسندگان ایران و یکی از یاران و همکاران کوشای علی اشرف درویشیان در رابطه با گردآوری فرهنگ مردم ایران، نزدیک به چهار ماه است که به خاطر نوشتن و کوشش در امر فرهنگ و ادبیات و دفاع "کودکان کار و خیابان" در زندان رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی به سر می برد."

در این بیانیه آمده است: "تاریخ زندگی بشری چنین سیاست و کرداری را محکوم به شکست کرده است."

دو تشکل نویسندگان ضمن ابراز نگرانی پیرامون شرایط جسمی رضا خندان در زندان، خواهان آزادی فوری و بدون ‌قید و شرط او شده اند.

آثار فروغ فرخزاد، هدایت و گلشیری

محمود سالاری، مدیر کمیته ناشران داخلی "نمایشگاه کتاب تهران"، کنترل و جمع آوری کتابها را همانند "واکسن برای جلوگیری از بیماری" فرهنگی دانست. وی گفت: "تمام آثاری که قبل از سال ۸۴ چاپ شده‌ و در نمایشگاه عرضه شود، مورد برخورد واقع شده و جمع آوری می شود."

محمود سالاری در زمینه‌ ادبیات و به طور مشخص کتابهایی مثل آثار هوشنگ گلشیری، صادق هدایت، فروغ فرخزاد و... گفت: "من اینها را مانند همان فال و کف‌بینی و این چیزها می‌بینم. اینجا باید اندیشه دینی ترویج شود."

فروش آثار نویسندگان و شاعرانی از جمله هوشنگ گلشیری، صادق هدایت، فروغ فرخزاد، محمود دولت آبادی و عباس معروفی ممنوع اعلام شده است.

بی شک این برخورد از سوی رژیم مرتجع ولایت فقیه را می توان افتخار دیگری برای این نویسندگان و آثار آنان که محبوب سه نسل در ایران هستند به شمار آورد.

شهرداری تهران برداشتن تعدادی از مجسمه ها را تکذیب کرد

در پی خبرهای منتشر شده از سرقت مجسمه های برنزی "ابن سینا" از پارک بهجت آباد، "شهریار" از مقابل سالن تیاتر شهر، "صنیع خاتم" از پارک ملت، "ستارخان" از خیابان ستارخان، "باقرخان" از خیابان شهرآرا، "شریعتی" از پارک شریعتی، "مادر و فرزند" از شهرک غرب، محمد هادی ایازی، سخنگوی شهرداری تهران خبر برداشته شدن 4 مجسمه از مجموع مجسمه های سرقت شده، به وسیله ماموران شهرداری را "نادرست" خواند. وی ادعا کرد که این "نوعی بازی با افکار عمومی است." این مقام دولتی ناپدید شدن مجسمه ها را "دزدی" نامید و گفت: "دزدی مجسمه ها میلیونها تومان به شهر تهران خسارت وارد کرده است" و با این وجود اعلام کرد که پیگیری پلیس برای یافتن سارقان بی نتیجه مانده است.

شهریار ضرابی، سازنده مجسمه های ستارخان و باقرخان در این باره گفت، این مجسمه ها پیش از نوروز ربوده شده اند.

هر چه به تعداد مجسمه های ربوده شده افزوده می شود، این احتمال بیشتر قوت می گیرد که سارقان ناشناس با انگیزه هایی غیراقتصادی دست به سرقت این مجسمه ها می زنند.

مجسمه سازی در ايران پس از قیام بيش از ده سال هنری ممنوع و متروک بود و در زمستان ۱۳۶۸ برای نخستين بار به طور رسمی نمايشگاهی از آثار مجسمه سازان معاصر ايران در موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.

با این حساب، یافتن پرتقال فروش نباید برای مردمی که حساب دستشان آمده سخت باشد.

سرقت ۵ تابلو معروف از موزه هنر مدرن پاریس

پنج تابلو از پیکاسو، ماتیس و سه هنرمند بزرگ دیگر از موزه هنر مدرن پاریس دزدیده شد. ارزش تابلوهای دزدیده شده بیش از ۶۰۰ میلیون دلار برآورد شده است.

گفته می شود این تابلوها شامل "کبوتر و نخودها" اثر پیکاسو، "پاستورال" اثر هنری ماتیس، "درخت زیتون نزدیک است" اثر ژرژ براک، "زنی با بادبزن" اثر آمدئو مودیلیانی و "طبیعت بیجان لوسترها" اثر فرناند لژه است.

فیلم دوربینهای مداربسته کسی را نشان می دهد که در تاریکی شب از پنجره وارد موزه شده است. هنوز معلوم نیست چرا دزدگیر موزه کار نکرده است.

خانه موسیقی ایران دولتی یا مستقل؟

"خانه موسیقی ایران" روز چهارشنبه، اول اردیبهشت پس از پایان نوسازی ساختمانی در خیابان فاطمی تهران که به تازگی به طور کامل خریداری شد، گشایش یافت.

روبان قرمز بازگشایی خانه موسیقی ایران به دست جلیل شهناز، نوازنده برجسته تار که با وجود ضعف ناشی از کهولت با ویلچر در مراسم حاضر شده بود، بریده شد.

گفته می شود هزینه معوق این خانه با کمک محمدحسین صفارهرندی، وزیر پیشین ارشاد پرداخت شده بود. بخش دیگری از پول ساختمان با کنسرتهایی که محمدرضا شجریان، ارکستر ملی به رهبری فرهاد فخرالدینی و گروه کامکار در جشن خانه موسیقی برگزار کردند تامین شد. بقیه پول مانده را محمدباقر قالیباف، شهردار تهران پرداخت کرد و در نهایت این ساختمان به مالکیت خانه موسیقی در آمد.

سوال این است که با در آمیختن نام و سابقه افرادی که در خرید این خانه نقش داشته اند آیا باز هم می شود آنرا یک نهاد غیر دولتی به حساب آورد.

محمدرضا شجریان، رییس شورای عالی خانه موسیقی می باشد.

شجریان: حاضرم به خاطر مردم زندان هم بروم

اواخر آذرماه سال گذشته محمدرضا شجریان به مدت 5 شب در قونبه و در آرامگاه مولوی کنسرت داد. در این مدت بی.بی.سی. فارسی ضمن ضبط این رویداد کم نظیر هنری، فیلم مستندی با عنوان "پژواک زمان" از زندگی وی تهیه کرد.

شجریان در بخشی از این فیلم با انتقاد از سرکوب مردم می گوید که ترسی از بازداشت ندارد و حاضر است به خاطر مردم ایران زندان هم برود:

وی همچنین در مصاحبه ای با شبکه "ای بی اس" استرالیا تاکید کرد: "رییس جمهور به مردم توهین کرد و گفت این مردم که اعتراض می کنند خس و خاشاکند. خوب من هم از همان خس و خاشاکم و صدای من هم برای همان خس و خاشاک بوده و اجازه نمی دهم صدای مرا رادیو تلویزیون شما پخش کند ... ۳۰ سالی است که مذهب در سیاست وارد شده و حکومت را به دست گرفته و نتیجه بسیار بدی داشته است و همه به این باور رسیده اند که باید دین و مذهب از سیاست جدا شود."

شجریان در پاسخ به سووالی در باره ممنوعیت خوانندگی زنان گفت: "حکومت قوانین تغییر ناپذیری دارد که می گوید قوانین الهی است و راه خودش را می رود. ما هم راه خودمان را می رویم."

در ادامه این برنامه، تصنیف دوصدایی محمدرضا شجریان همراه دخترش مژگان پخش گردید که عنوان آن "شیوه چشمت فریب جنگ داشت" بود.

شعری از سیمین بهبهانی در اعتراض به اعدام 5 زندانی سیاسی

 بگو چگونه بنویسم یکی نه پنج تن بودند

نه پنج، بلکه پنجاهان به خاطرات من بودند

بگو چگونه بنویسم که دار از درخت آمد

درخت آن درختانی که خود تبر شکن بودند

بگو چگونه بنویسم که چوب دارها روزی

فشرده پای آزادی به فرق هر چمن بودند

نسیم در درختستان به شاخه ها چو می پیوست

پیام هاش دست افشان به سوی مرد و زن بودند

 
کنون سری به هر داری شکسته گردنی دارد

که روز و روزگارانی یلان تهمتن بودند

 
چه پای در هوا مانده چه لال و بی صدا مانده

معطل اند این سرها که دفتری سخن بودند

 
مگر ببارد از ابری بر این جنازه ها اشکی

که مادران جدا مانده ز پاره های تن بودند

 
ز داوران بی ایمان چه جای شکوه ام کاینان

نه خصم ظلم و ظلمت ها که خصم ذوالمنن بودند