زنان در مسیر رهایی

آناهیتا اردوان

زنان فیلیپینی جان خود را به دلیل غیرقانونی بودن عمل کورتاژ از دست می دهند

خبرگزاری فیلیپین، 3 آگوست 2010 – نمایندگان کوشنده حقوق زنان در پارلمان فیلیپین از کنگره می خواهند که جهت تصویب قانونی برای آزاد کردن عمل کورتاژ ایمن اقدام ورزد. این درخواست در پی انتشار گزارشی مطرح گردید که در آن گفته شده کورتاژ غیر قانونی و غیر بهداشتی جان زنان را به خطر انداخته و با روبرو ساختن آنان با جراحت، بیماری و مرگ، این معضل را به یک فاجعه حقوق بشری تبدیل کرده است.

این گزارش که از سوی "مرکز حقوق تولید مثل نیویورک" علیه ممنوعیت کورتاژ در فیلیپین انتشار یافته است می گوید که بیش از نیمی از یک میلیون زن فیلیپینی، سالانه به عمل کورتاژ به صورت پنهانی مبادرت می ورزند. از این میزان، نود هزار نفر از عوارض بعد از کورتاژ رنج می برند که نزدیک به هزار نفر از آنها جان خود را از دست می دهند. بنابراین، دولت فیلیپین می بایست با اقدامی جدی در رابطه با قانونی کردن عمل کورتاژ با این مساله بهداشتی در جامعه برخورد کند. عمل کورتاژ و یا پایان دادن به بارداری در حال حاضر در کشور فیلیپین ممنوع است.

مدافعان حقوق زنان تلاش می کنند که دولت را به تصویب قانونی که عمل کورتاژ را در شرایطی که سلامتی روانی، روحی و یا فیزیکی زن باردار در خطر است یا بارداری محصول تجاوز جنسی و یا محصول آن جنین معیوب می باشد، وادار سازند. "کمیته حذف تبعیض علیه زنان" تاکید می کند که جنایی شمردن عمل کورتاژ، از شمار زنانی که به این عمل به طور پنهانی مبادرت می ورزند کم نمی کند بلکه، فقط اقدام به این عمل را برای جان و بهداشت آنان خطرناک تر می کند.

در حالی که زنان در فیلیپین تلاش می کنند تا کنگره را به تصویب قانونی جهت برخورد با کورتاژ غیر قانونی و غیر بهداشتی که جان زنان را به خطر می اندازد وادار سازند، "کنفرانس روحانیون کاتولیک فیلیپین" با طرح چنین قانونی از سوی نمایندگان پارلمان و مدافعان حقوق زنان به شدت مخالفت ورزیده است. آنان استدلال می کنند که اگر بسیاری از مواد مخدر استفاده می کنند، دولت نباید استفاده از مواد مخدر را آزاد کند! و می افزایند اگر تعدادی زن فقیر اقدام به این عمل می ورزند نمی توان خواسته اکثریت زنان فیلیپینی که خواهان داشتن فرزندان بیشتر هستند را فدای خواسته این عده کرد!

آرژانتین دسترسی زنان به امکانات بهداشتی را تضمین می کند

دیلی ورلد،10 آگوست 2010 - دیدبان حقوق بشر با انتشار گزارشی ابراز داشت که هزاران زن و دختر آرژانتینی از امکانات بهداشتی محدود رنج می برند. موانع زیادی در مسیر دست یافتن زنان به امکانات بهداشتی مانند سرویس کورتاژ بعد از تجاوز جنسی، عقیم سازی و امکانات جلوگیری از بارداری وجود دارد. در بسیاری موارد زنان می بایست برای دسترسی به این سرویسهای بهداشتی، به مدت طولانی در انتظار بمانند یا به دلیل وضعیت بد معیشتی قادر به دسترسی به سرویسهای مزبور نشوند. از سوی دیگر، مراکز بهداشتی غیرقانونی از زنان خواستار ارایه اجازه همسر هستند، کلینیکها از زنان توصیه نامه های متعدد ولی غیرالزامی از پزشک خانوادگی یا مراکز بهداشتی دیگر مطالبه می کنند و یا اصولا به طور مستقیم از در اختیار گذاشتن اینگونه سرویسها خودداری می کنند. به این دلایل، زنان مجبور می شوند که به بارداریهای ناخواسته و غیر بهداشتی تن دهند و یا قادر نباشند در رابطه با مسایل بهداشتی خود به طور مستقل تصمیم بگیرند.

40 درصد از بارداریها در آرژانتین با عمل کورتاژ پایان می پذیرد که معمولا غیربهداشتی می باشد. کورتاژ غیربهداشتی یکی از دلایل مرگ و میر زنان طی دهه ها در آرژانتین بوده است. افزون بر این، پزشکان و پرسنل مراکز بهداشتی که از در اختیار گذاشتن امکانات خودداری می کنند، به ندرت تحت پیگرد قانونی و جریمه قرار می گیرند. در همین راستا با زنانی که از ناتوانی فیزیکی، روحی و روانی رنج می برند، همانگونه که با زنانی که از توانایی کامل برخوردار هستند، رفتار می شود. به این زنان امکانات ویژه بهداشتی ارایه نمی شود. به عنوان مثال، امکانات لازم برای زنانی که قدرت شنوایی کاملی ندارند، در ارتباط با پزشک قرار داده نمی شود و یا اصولا پزشک گمان می برد که این زنان به دلیل اینکه قادر به شنیدن و یا سخن گفتن نیستند، پس ارتباط جنسی نیز ندارند و بنابراین نیازی به امکانات بهداشتی در رابطه با ارگان تولید مثل خود ندارند.

البته دولت آرژانتین به تازگی در رابطه با این مساله تصمیم گرفته که به طور جدی اقدام کند. به عنوان مثال وزارت بهداشت به دستور وزیر بهداشت دولت در ماه می گذشته با تهیه پرسش نامه ای به کنترل مراکز بهداشتی پرداخت تا اطمینان حاصل کند که امکانات لازم جهت کورتاژ بعد از تجاوز جنسی در اختیار زنان، قرار می گیرد.

تشکل پرستاران نیوزلندی از مطالبات زنان مهاجر حمایت می کند

اسکوپ نیوز، 21 جولای 2010 - اتحادیه پرستاران نیوزلند با حمایت از حقوق زنان مهاجر اعلام کرد که تعهد خود را با این عمل از سلامت زنان جامعه خود نشان می دهد. مدیر این اتحادیه ابزار می دارد که اتحادیه پرستاران نیوزلند از نابرابری و بی عدالتی اعمال شده نسبت به حقوق زنان مهاجر که تاثیر قابل توجه ای بر سلامت و تندرستی مردم دارد، مخالف است. افزوده بر این، این اتحادیه ابراز می دارد که با هر سازمان و تشکلی که برای پیشبرد مسایل اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی که امکانات بهداشتی بهتری را به شیوه ای عادلانه تر در اختیار افراد، قرار می دهد، همکاری می کند. این اتحادیه همچنین اضافه می کند که شاهد تاثیر خشونت خانگی در بخش اورژانس بیمارستانها بر سلامت فیزیکی و روانی زنان است. بدین ترتیب، حمایت از حقوق زنان یک مبارزه علیه اعمال خشونت خانگی که شامل نابرابری اجتماعی می شود، است.

داستان دو زن و دو حکم مرگ در ایران

هافتینگ پست،12 جولای 2010 - سازمان عفو بین الملل و سازمانهای جهانی دیگر در هفته های اخیر خبر محکوم شدن دو زن در ایران را بسیار برجسته کرده اند. هر دو این زنان از بی عدالتی در رنجند اما داستان آنان با هم متفاوت است در حالیکه یکی از آنان توسط خبرگزاریها و افکار عمومی جهانی مورد توجه گسترده ای نسبت به دیگری قرار گرفته است، مساله دیگری نیز مستحق توجه است.

سکینه محمدی آشتیانی، مادر دو فرزند به اتهام داشتن رابطه جنسی با مرد دیگری در حالی که متاهل بوده است، به مرگ از طریق سنگسار محکوم شده است. این مساله آنچنان مورد توجه رسانه های خبری قرار گرفت و حتی آنچنان گسترش پیدا کرد که دبیر امور خارجی کشور انگلیس اعلام کرد که مقامهای رسمی دولت حاکم بر تهران از طریق سفارت این کشور در انگلیس ابراز داشته اند که آشتیانی سنگسار نمی شود. اگرچه آینده این زن هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد و از آنجا که رژیم ایران برای پرنسیپها و کنوانسیونهای جهانی ارزشی قایل نیست، حذف حکم سنگسار فقط می تواند دروغی از سوی آنان باشد.

زن دوم، زینب جلالیان، 27 ساله می باشد که یک فعال سیاسی کرد می باشد. جلالیان از سال 2009 به اتهام محاربه به مرگ محکوم شده است و هر لحظه ممکن است اعدام گردد. وی فعلا در زندان اوین به سر می برد. جلالیان در سال 2007 به اتهام عضویت در یک حزب کردی مسلح دستگیر شد. او تحت شکنجه های فیزیکی و جنسی وحشیانه قرار گرفته است. زینب جلالیان در دادگاهی که فقط چند دقیقه طول کشید و قادر به ارتباط با وکیل مدافع خود نبوده، به محاکمه کشیده شد. در این دادگاه هیچ مدرکی مبنی بر متهم بودن وی ارایه نشد. حکم اعدام وی توسط دادگاه عالی کشور در 26 نوامبر سال 2009 تایید شد. خانواده وی مدتها هیچ خبری از فرزند خود نداشته و مسوولین مدام به آنان گفتند که پرونده جلالیان گم شده است. با وجود بی عدالتی آشکاری که بر جلالیان اعمال شده و شرایط وخیم وی، او همانند سکینه آشتیانی نظر رسانه های خبری جهانی را جلب نکرده است. اگرچه شاید سنگسار نسبت به اعدام و دستگیری به دلیل مسایل خصوصی نسبت به دستگیری به دلیل تعلقات سیاسی هرچند غیر اساسی، برای رسانه های گروهی بیشتر جلب توجه کند اما باز هم به مساله زینب جلالیان آنطور که می بایست توجه نشده است. فعالان حقوق بشر می بایست علیه اعدام، حال به هر گونه ای، چه سنگسار و چه از طریق به دار آویختن در ایران مخالفت کنند زیرا که حکومت دینی در ایران بعد از چین بالاترین موارد اجرای احکام اعدام در جهان را داراست. در سال 2009، 338 نفر توسط این حکومت از طریق اعدام جان خود را از دست داده اند و دستکم 126 نفر تا کنون در سال جاری اعدام شده اند.

قطار مخصوص زنان در جاکارتا نمادی از آپارتاید جنسیتی

رویتر،20 آگوست 2010 - قطاری مخصوص بانوان در جاکارتا واقع در اندونزی که بیشترین جمعیت مسلمانان جهان را داراست، شروع به کار کرد. مقامهای دولتی هدف از تفکیک جنسیتی قطارها را جلوگیری از آزار و اذیتهای جنسی عنوان کرده اند. ارایه سرویس نقل و انتقال مخصوص زنان در کشورهای اندونزی، هند، مالزی و تایوان رو به رشد است.

تجدید حیات طالبان، ترس در جامعه زنان افغان را دامن زده است

سی پی نیوز،20 آگوست 2010 - گروه طالبان اعلام کرده است که زنی در غرب افغانستان را به دلیل داشتن رابطه جنسی خارج از ازدواج رسمی ابتدا مورد شکنجه قرار داده، سپس به دار آویخته و بعد تیرباران کرده است. البته آنان اعلام می دارند که این زن می بایست سنگسار می شد. اگرچه حامد کرزای پس از سنگسار یک مرد و زن، این عمل را مورد انتقاد قرار داد اما از سوی دیگر تلاش می کند در سخنرانیهای خود از طرح موضوع حقوق زنان خودداری کند.

در آغاز ماه جاری نیز یک زن حامله به دلیل مشابه ابتدا شلاق زده شد و سپس تیرباران گردید. افزون بر این، یک زن و مرد توسط طالبان در شمال افغانستان به سنگسار محکوم شدند و از این طریق به طور وحشیانه ای جان سپردند.

سیما سمیر، مدیر کمیسیون مستقل حقوق بشر در کابل می گوید که خشونت گروه طالبان علیه زنان تجدید حیات یافته است زیرا دولت حامد کرزای هیچ عدالتی برای جامعه به ارمغان نیاورد. وی ادامه می دهد که دولت حامد کرزای علامتهای متفاوتی می دهد و بیم آن می رود که وی حقوق بشر را در هماهنگی با طالبان جهت پایان دادن به جنگ، قربانی کند.

زنان ژاپنی نسبت به زنان کشورهای دیگر جهان طول عمر بیشتری دارند

نیو کارالا،27 جولای 2010 - زنان ژاپنی در طول 25 سال گذشته بالاترین طول عمر را داشته اند، این میزان هشتاد و پنج و نیم سال می باشد. آمار وزارت بهداشت 2009 ژاپن نشان می دهد که حد متوسط طول عمر زنان ژاپنی نسبت به سال گذشته به رکورد جدیدی دست یافته است. به طور متوسط پنج ماه به عمر زنان ژاپنی نسبت به سابق اضافه شده است. این افزایش بر اساس گزارش مزبور به دسترسی زنان به امکانات بهداشتی مناسب به ویژه، در مورد بیماریهای سرطان، بیماریهای عروقی و سکته که مهمترین عامل مرگ و میر زنان در ژاپن اعلام شده است، ارتباط دارد.

زنان هنگ کنگی در مقام دوم با حد متوسط 86 سال، زنان فرانسوی با 84 سال و نیم در رتبه سوم و زنان سویسی با 84 سال در مقام چهارم قرار دارند.