بیانیه مادران پارک لاله (مادران عزادار)
ما، مادران عزادار پس از یک سال عزاداری همراه با دادخواهی، مصمم تر از پیش حرکت خود را تا رسیدن به خواسته های قانونیمان ادامه خواهیم داد و در ادامه این راه از این پس خود را مادران پارک لاله می نامیم چرا که اولین میعادگاه این خانواده بزرگ پارک لاله تهران بوده و اولین تجمع سکوت در تاریخ 4 شهریور 1388 در همین پارک برگزار گردید.
مادران به رغم فشار، تهدید، توهین و بازداشت از پای ننشسته، همچنان و همه جا بین مردم حضوری فعال دارند.
مادران پارک لاله، مادرانی هستند که فرزندانشان به خاطر شرکت در راهپیمایی اعتراضی، آرام و میلیونی پس از انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری به صرف اعتراض به نتیجه انتخابات کشته شدند. اعتراضی که با شلیک مستقیم به سمت میلیونها معترض پاسخ گفته شد و در نتیجه آن دهها تن به قتل رسیدند.
مادران پارک لاله، مادران تمامی زندانیان سیاسی، عقیدتی، فعالان مدنی و زندانیان گمنامی هستند که در زندانهای کهریزک، اوین، رجایی شهر و… کشته شدند، شکنجه گشتند، مورد تجاوز قرار گرفتند و یا در دادگاههای نمایشی محاکمه و به احکام سنگین محکوم شدند.
مادران پارک لاله، مادران جانباختگان سی و یک سال گذشته هستند که هرگز از خون فرزندانشان نخواهند گذشت و خواهان محاکمه آمران و عاملان اعدامهای فردی و دسته جمعی، کشتارهای قومی و دینی، زندان، شکنجه، تجاوز، ترور، شبیخون به منازل، به خاک و خون کشیدن خوابگاهها و … از دهه شصت تاکنون هستند.
مادران پارک لاله، مادران تمامی جوانان این سرزمین هستند که توسط نیروهای امنیتی بازداشت و سپس مفقود شدند و تاکنون هیچ اثری از آنان نیست.
مادران پارک لاله، مادران تمامی مجروحان حوادث یکسال اخیر می باشند که با معلولیت زندگی مشقت باری را پیش روی دارند.
مادران پارک لاله، اعدام را یک قتل سازمان یافته می دانند و مخالف هرگونه قتلی با هر شکل و هر نامی از جمله سنگسار و قصاص می باشند و خواهان لغو قانون مجازات اعدام هستند.
مادران پارک لاله، که خود قربانی خشونت و تبعیض علیه زنان بوده و هستند از تمامی فعالیت های مخالف خشونت و برابری خواهانه حمایت می کنند و بر همه زنان و مردان آزاده درود می فرستند.
مادران پارک لاله (مادران عزادار) – مرداد ماه ٨۹