رشد بیکاری نسبت به سال گذشته

مرکز امار ایران رشد بیکاری در بهار امسال را نسبت به بهار سال گذشته 3.5 درصد اعلام کرده و نتیجه گرفته که درصد بیکاران در بهار امسال ۶ / ۱۴ درصد بوده است.

ولی‌الله صالحی، عضو شورای عالی کار در یک پاسخ احمدی نژادی به سوال خبرگزاری دولتی مهر گفت:«در حال حاضر ما فرد بیکاری در کشور نداریم و باید تکلیف خودمان را با تعریف بیکاری روشن کنیم.»

بر اساس داده های آماری، هر سال یک میلیون نیروی کار وارد بازار کار ایران می شوند. با توجه به بحران و رکود در واحدهای تولیدی و عدم قدرت رقابت آن با واردات کالاهای خارجی و نیز تعطیلی واحدهای تولیدی، می توان حدس زد که به چه میزانی آمار بیکاری افزایش پیدا می کند و آمار واقعی، آن آماری نیست که مرکز آمار ایران ارائه می دهد و بسیار بیشتر از آن است. تا کنون طرحهایی که برای اشتغال و کاهش نرخ بیکاری داده شده است موفق نبوده است. مثال آن طرح ایجاد بنگاههای زودبازده است که علیرغم هیاهوی فراوان بر اساس گفته های کارشناسان رژیم با شکست رویرو شده است. رادیو آلمان در گزارشی به این مساله پرداخته و اعلام کرد که «دولت احمدی‌نژاد، با صرف دست کم ۲۰ میلیارد دلار از درآمدهای نفتی، طرح ایجاد واحدهای اقتصادی زودبازده را اجرا کرد. اما سه سال بعد، بانک مرکزی ایران اعلام کرد که مطالبات غیرقابل وصول بانکها به حدود ۱۷ میلیارد دلار رسیده است. بخش اعظم اعتبارات پرداخت شده برای اجرای طرحهای زودبازده که قرار بود ایجاد اشتغال فوری کنند، به کسانی پرداخت شد که اندکی بعد یا اعلام ورشکستگی کردند و یا از ایران گریختند. در حال حاضر، بانکها به دلیل عدم بازپرداخت این اعتبارها و همچنین عدم پرداخت نزدیک به ۵۰ میلیارد دلار بدهی دولت، توانایی تامین اعتبار برای واحدهای اشتغالزا را ندارند.»

هدفمند کردن یارانه ها که بدون شک یک مدل غیرعادلانه است، ترکشهای خود را گام به گام بر اقتصاد و وضعیت معیشتی مردم به جا گذاشته و خواهد گذاشت. افزایش سرسام آور قیمت آب و برق و گاز، بالارفتن قیمت بنزین و افزایش بهای مایحتاج مردم مانند نان و برنج، روزهای دشواری را برای مردم ایران نوید می دهد.

این طرح که بر اساس سیاست رانت خواری و چپاولگری هرم قدرت و وابستگان آن و نیز منافع تعدادی مواجب بگیر مدیریت می شود، در فقدان دموکراسی و وجود اقتصاد ناپایدار و وابسته به نفت، راهکاری در برابر کنشهای ناشی از آسیبهای حذف یارانه ها جایگزین نخواهد کرد. بر اساس همه گفته های یک سال گذشته در مورد این طرح، فقر افزایش خواهد یافت و به ویژه اقشار متوسط و مزدبگیران و کارگران فقیرتر خواهند شد. اگرچه هنوز چارچوب گیرندگان کمک نقدی در ازای حذف یارانه ها مشخص نشده است، حتا اگر مبلغ ناچیز ادعا شده، بر اساس وعده احمدی نژاد به حساب دو دهک جامعه ریخته شود، هیچ دردی از مشکل همان بخشهای مورد نظر حل نخواهد شد. این مبلغ در برابر افزایش قیمتها و رشد تورم آن قدر ناجیز است که نمی تواند حذف یارانه ها برای اقشار کم درآمد جامعه را جبران کند.

احمدی نژاد که با سخن پراکنیهای غیر واقعی اش در زمینه سیاست و جهان، تبدیل به مضحکه میان مردم شده، در زمینه اقتصاد با حرفهای بی سر و ته و دادن آمارهای دروغ و ناشیگرانه، مورد غضب بخشهایی از طرفدران ولایت فقیه به نام «اصولگرایان» سنتی هم قرار می گیرد. وی در آخرین سخن پراکنی اش، در همدان ادعا کرد که با پخش یارانه ها، «حتا یک فقیری هم در کشور پیدا نخواهد شد.»

در کشوری با تنومند شدن مافیای واردات، فربه شدن بخش اقتصادی شبه دولتی به برکت دولت در مقام سرمایه دار بزرگ و افزایش بیکاری، نه خبری از عدالت خواهد بود و نه از توسعه پایدار. بنابراین چنین طرحهایی بی عدالتی را افزایش خواهد داد.

روز پنجشنبه 14 مرداد، یکی از اعضای مجلس ولایت، از عدم تناسب واردات و صادرات و عدم بهبود وضعیت اقتصادی صحبت کرده است. بر اساس گزارش خبرگزاری دولتی ایلنا، حجت الاسلام حسین اسلامی گقت:«ژاپن، 80 درصد صادرات و 10 درصد واردات دارد، اما جمهوری اسلامی 70 درصد واردات و 20 درصد صادرات دارد.» البته ایشان مقداری به حال تجار لطف کرده و گرنه میزان واردات بر اساس خود آمارهای کارشناسان رژیم بیش از 70 درصد است. این عضو مجلس اقرار می کند که «بالا بودن واردات، ریشه در رانتهای سیاسی، ضوابط غیر قانونی و تعرفه گذاریهای نامناسب دارد. این وضعیت موجب هدایت کشور به بن بستها در همه زمینه ها شده است.»

یکی از طرحهای فریبنده دیگر طرح موسوم به آتیه است که دولت احمدی نژاد طراح آن است. دولت پاسدار احمدی نژاد که خود را پایبند به استانداردهای بین المللی مربوط به حقوق بشر و حقوق کودکان نمی داند، برای افزایش جمعیت و در مخالفت با کنترل جمعیت طرح آتیه یا به عبارتی طرح تشویق کودکان بیشتر و گرفتن کمک از دولت را مطرح کرده است. روزی خمینی برای افزایش لشکر اسلام و شعله ور کردن آتش جنگ به نیروی انسانی احتیاج داشت و طرح کنترل جمعیت را ملغی اعلام کرد که عوارض ویرانگری داشت. امروز ولی فقیه که در ایزوله ترین شرایط است طرحهای افزایش جمعیت را تایید می کند تا لشکر فقیران که نان خور دولت باشند به وجود آورد.

در حالی که هیچ آمار واقعی از کودکان کار داده نمی شود، هر روز بر تعداد کودکان فقیر اضافه می شود و بسیاری از کودکان به جای نشستن پشت نیمکت مدرسه در خیابانها پرسه می زنند.

در خیابانهای شهرهای بزرگ، در قالی بافیها، در کوره پزخانه ها و تولیدات محلی، این دستهای کوچک کودکان کار است که بخشی از چرخه تولید سرمایه داری انگل صفت ایران را می چرخاند. امروز در خیابانهای شهرهای بزرگ شاهد انبوه کودکان فقر که در خیابانها شب را به روز می رسانند تا سکه ای دستان کوچکشان را پر کند و آنها را راهی کلبه حقیرانه شان کند هستیم. وجود کودکان در سیاهچالهای رژیم گوشه ای از آسیبهای اجتماعی ناشی از فقر را به برکت رژیم ولایت فقیه نشان می دهد.

روز دوشنبه 25 مرداد، رئیس سازمان ثبت احوال گفت که کودکانی که در سال 89 متولد شده اند، یک میلیون تومان به آنها یارانه داده می شود. در اوایل سال جاری هنگامی که احمدی نژاد این طرح را مطرح کرد گفته بود که «دو فرزند برای یک خانواده کافی نیست و روزی آنها را خدا می دهد». صحبتهای وی مورد تمسخر بسیاری از مردم و حتا کارشناسان رژیم قرار گرفت. کودکان کار و فقر که هیچ سهمی از دوران کودکی خود نداشته اند و هیچ نهاد قانونی از آنها حمایت نمی کند پوچی طرح آتیه را نشان می دهد. آموزش رایگان حق طبیعی همه کودکان است که به دلیل فقر بسیاری از آنها از آن محرومند. سهم پایین آموزش و پرورش در تعیین بودچه سال 89 نسبت به بودجه نظامی و بودجه بسیج و سپاه پاسداران و نهادهای آموزشی وابسته به آنها نشان دهنده هدف غیر انسانی طرحهای احمدی نژاد در رابطه با مردم و به ویژه افزایش جمعیت است.

سایت پزشکان بدون مرز از عضو کمیسیون بهداشت و درمان مجلس نقل می کند که؛ بر اساس آخرین اعلام سازمان بهداشت جهانی رتبه ایران از نظر شاخص مشارکت عادلانه مردم در هزینه های سلامت در حدود 10 سال پیش رتبه 112 بوده که با توجه به روند نامناسب دهه اخیر اکنون افت کرده و باید از این نظر در رده 118 تا 120 در بین 191 کشور دنیا باشد.

در فراسوی داده های آماری نهادهای وابسته به حکومت که بخش کوچکی از وضعیت ناهنجار زندگی معیشتی مزدبگیران و کارگران را منعکس می کند، زندگی واقعی مردم و فقر روزافزون آنها به شعار فریبنده احمدی نژاد زهرخند می زند.

در ماهی که گذشت، فشار بر فعالان کارگری در زندان و نیز خانواده های آنان افزایش یافته است. علیرغم حمایت های بین المللی از طرف نهادهای کارگری و سندیکاهای کارگری بین المللی و نیز نهادهای حقوق بشری، کارگران زندانی در سیاهچالهای قرون وسطایی زیر فشار و سرکوب هستند. منصور اسالو فعال سندیکای شرکت واحد اتوبوسرانی علیرغم سالها حبس با عنوان اتهامهای جدید زیر فشار و سرکوب قرار دارد.

در ماهی که گذشت اعتراضهای کارگران و مزدبگیران جریان داشت و در چندین مورد ماموران سرکوبگر با کارگران معترض درگیر شده اند. و حتا به بازداشت آنها منجر شده است.

برخی از مهمترین حرکتهای اعتراضی کارگران و مزدبگیران در مرداد 1389‏

سرکوب، آزار، پرونده سازی، دستگیری، شکنجه و محاکمه فعالان کارگری در ایران را به ‏شدت محکوم می کنیم‎.‎

*روز شنبه 2 مرداد بیش از ۳۵۰ تن از کارگران کارخانه فرنخ در مقابل این کارخانه در شهرک صنعتی البرز قزوین تجمع کردند .

به گزارش آسمان دیلی نیوز این کارگران ۵ ماه حقوق معوقه و دو ماه حقوق عیدی و پاداش خود را طلب دارند. یکی ازکارگران در مورد تجمع اعتراضی کارگران گفت:«تجمعات ما به اسم شورشی و اخلالگر همیشه سرکوب می شود. درحالی که به جزگرفتن حق و حقوق مان چیز دیگری نمی خواهیم.»

در ادامه حرکتهای اعتراضی کارگران کارخانه نازنخ قزوین روز شنبه 9 مرداد کارگران این کارخانه برای پیگیری حقوقهای ۷ ماه گذشته خود در مقابل وزارت صنایع قزوین تجمع کردند و به سیاستها و سردواندن کا رگران توسط مقامات اعتراض کردند

همچنین روز شنبه 16 مرداد کارگران كارخانه نازنخ قزوين و کارگران فرنخ و بيش از 100 نفر از کارگران چيني البرز به همراه برخي از کارگران ديگر از کارخانه هاي بحراني در مقابل اداره صنايع قزوين تجمع کردندو خواهان دريافت مطالبات خود شدند.

کارگران کارخانه نازنخ قزوین روز چهارشنبه 20 مرداد مجددا برای چندمین بار در مقابل این شرکت تجمع کرده و خواهان ۷ ماه حقوق معوقه خود شدند .

به آژانس ایران خبـــــــــــر یکی از کارگران در مورد برخورد نیروهای سرکوبگر با کارگران گفت:«ما جلوی وزارت صنایع فقط گفتیم كه مزدمان را كه كاركرده ایم می خواهیم اما ما را تحت عنوان اخلالگر پراكنده كردند، البته با باتوم! ما فقط نان برای خوردن می خواهیم نمی دانم این كجایش اخلالگری محسوب میشود؟»

*کارگران، رانندگان و کارکنان اداري يک شرکت راه سازي به نام «نام آوران» در اعتراض به پرداخت نشدن 9 ماه حقوق و دستمزدشان روز یک شنبه 3 مرداد دست از کار کشيدند.

به گزارش آتي نيوز کارکنان اين شرکت چهار روز پيش از این حرکت اعتراضی هم در مقابل دفتر اين شرکت تجمع کرده بودند که پس از دو ساعت تجمع با وساطت ماموران انتظامي مبني بر اين که طي چهار روز آينده حقوق خود را دريافت خواهند کرد به تجمع خود پايان داده بودند.

شرکت راه سازي نام آوران ساخت 130 کيلومتر از جاده دو بانده شاهرود به سبزوار را بر عهده دارد.

*انترنهاي دانشكده علوم پزشكي دانشگاه شاهد در اعتراض به كم بودن حقوق دريافتي خود اعتصاب كردند. به گزارش خبرگزاري دولتی فارس، تعدادي از انترنهاي دانشكده علوم پزشكي دانشگاه شاهد در اعتراض به اختلاف حقوق خود با حقوق انترنهاي ساير دانشگاههاي علوم پزشكي كشور اعتصاب كردند.

اين اعتصاب از صبح روز شنبه‌ 9مرداد و به صورت عدم حضور در بخشهاي مختلف بيمارستان دانشكده علوم پزشكي دانشگاه شاهد انجام شد.

*کارگران کارخانه قند بردسیر صبح روز روزچهارشنبه 13 مرداد در مقابل این کارخانه تجمع کردند. به گزارش آسمان دیلی نیوز، یکی از کارگران معترض گفته است که:«ما بارها به استانداری کرمان به فرمانداری، دفتر امام جمعه، نماینده مجلس و حتی مقابل دفتر احمدی نژاد رفته ایم ولی کسی به خواسته ما توجه نمی کند. ما چیز زیادی نمی خواهیم ما فقط حق وحقوق خودمان را می خواهیم.

*روز چهارشنبه 13 مرداد بیش از ۱۸۰ تن از کارگران کارخانه چینی البرز در مقابل این شرکت در شهرک صنعتی قزوین دست به تجمع زدند. به گزارش آسمان دیلی نیوز این کارگران در اعتراض روی زمین تحصن کردند . کارگران متحصن همگی بین ۱۹ تا ۲۴ سال سابقه کار در این شرکت را داشتند اما مدت ۱۰ ماه است که حقوق نگرفته اند.

*روز دوشنبه 18 مرداد بيش از 50 تن از کارگران کارخانه چيني البرز قزوين مقابل اين شرکت تجمع كردند. به گزارش آژانس ايران خبر اين كارگران به بي توجهي مقامات به مشکلات کارگران و همچنين نسبت به عدم دريافت حقوق شان اعتراض داشتند.

*سه شنبه ۱۹مرداد کارگران شرکت مواد شیمیایى ترومر در مقابل این شرکت در کیلومتر ۵ جاده قدیم قروین-کرج تجمع اعتراضى برگزار کردند. به گزارش آژانس ایران خبر کارگران خواستار مطالبات عقب افتاده خود شدند . این کارخانه قرار دارد.

*کارگران شرکت بن رو در اعتراض به عدم پرداخت 4 ماه از دستمزدهایشان از روز شنبه 23 مرداد ماه دست به اعتصاب زدند.

بنا بر گزارش اتحادیه آزاد کارگران ایران از چهارمین روز این اعتصاب، از زمان شروع اعتصاب کارگران هر روزه به کارخانه می آیند و کارت ورود خود را می زنند. این کارگران اعلام کرده اند تا زمانی که به خواستهایشان رسیدگی نشود به اعتصاب خود ادامه خواهند داد.

شرکت بن رو مونتاژ کننده ماشینهای خارجی(بنزهای کوپه) است با حدود 800 نفر کارگر در جاده سلفچگان قرار دارد.

*کارگران کارخانه کیان تایر از صبح روز پنج شنبه 28 مرداد در اعتراض به عدم پرداخت دستمزدهای خود دست به اعتصاب زدند و با بستن درب انبارها مانع خروج لاستیک از کارخانه شدند. به گزارش اتحادیه آزاد کارگران ایران، به دنبال این اعتصاب و تجمع کارگران کیان تایر در محوطه کارخانه، روز شنبه 30 مرداد ماه جلسه ای در بخشداری چهاردانگه با شرکت نماینده های کارفرما و کارگران تشکیل شد. نماینده کارفرما در این جلسه اعلام کرد که پول برای پرداخت دستمزد کارگران ندارند و قولی نیز در این زمینه نمی تواند بدهند. نماینده های کارگران نیز متقابلا بر در یافت دستمزد خود و حل سایر مشکلات در کارخانه تاکید کردند.

در ادامه این جلسه نماینده کارفرما با تهدید کارگران اعلام کرد چنانچه فردا درب انبارها را برای خروج لاستیک باز نکنند با آوردن مامور به کارخانه اقدام به باز کردن درب انبارها خواهد کرد.

*روز شنبه 30 مرداد ۲۵۰ نفر ازکارگران اخراجی سازمایه درمحل کارخانه واقع پاکدشت برای گرفتن حقوق خود تجمع اعتراضی برپا کردند. این کارگران به مدت یک ساعت و نیم جاده خاوران را بسته بودند و ترافیک سنگینی ایجاد شده بود .

به گزارش آسمان دیلی نیوز، سپاه و وزارت اطلاعات به محل گسیل شده بودند و اقدام به متفرق کردن کارگران کردند .مدیریت این کارخانه ۱۰ روزاست که فرار کرده و به کارخانه نمی آید وبه کارگران گفته شده که کارخانه به فروش گذاشته خواهد شد. این کارخانه روز 30 مرداد توسط ماموران حکومتی پلمپ شد.

*روز یکشنبه 31 مرداد جمعی از معلمان و آموزشياران شاغل در آموزش و پرورش در اعتراض به عدم استخدام خود، در مقابل مجلس رژیم تجمع کردند.

به گزارش ايلنا تجمع كنندگان مدعى بودند كه پس از پايان قراردادشان با آموزش و پرورش به آنها اعلام شده که ديگر نيازی به آنها ندارند. اين درحالى است كه آنها سابقه 2 تا 3 سال خريد خدمت دارند.

*در شرایطی که تنها راه باقی مانده برای رانندگان و کارکنان فنی شرکت واحد اتوبوسرانی تهران، که موضوع بازنشستگی آنها نزدیک به ۱۴ ماه بلاتکلیف مانده است، اعتصاب و دست از کار کشیدن در روز ۳۱ مرداد ماه بود و همة کارکنان بر انجام اعتصاب مصر بودند، عناصر دولتی در سازمان تآمین اجتماعی در مقابل تصمیم به اعتصاب کارکنان شرکت واحد عقب نشینی کرده و اعلام کردند که به خواسته های کارکنان و رانندگان شرکت واحد برای بازنشستگی پاسخ مثبت می دهند و به خواسته های آنها رسیدگی می کنند. به گزارش آژانس ایران خبــــــــر بعد از اعلام این موضوع رانندگان و کارکنان شرکت واحد اعلام کردند که فعلا از اعتصاب خودداری می کنند و منتظر می مانند که نتیجه وعده های سازمان تآمین اجتماعی معلوم شود.

کارخانه ریسندگی خاور در جاده رشت – فومن در منطقه آتشگاه قرار دارد. سالهاست که این کارخانه با بحران کارگری روبه روست. در سال گذشته (1388) فردی به نام دکتر لامع مالک کارخانه های حوله برق لامع با استفاده از قانون خصوصی سازی بخش عمده سهام کارخانه را خرید. او دستگاههای مدرن و جدیدی را وارد کارخانه کرد. اما در زمینه پرداخت مطالبات کارگران، که بیش از یک سال حقوق و مزایا طلب دارند، کوچک ترین اقدامی نکرد. در گذشته، کارخانه خاور روزانه 9 تن نخ تولید می کرد. در حال حاضر در این کارخانه 270 کارگر مشغول به کار هستند که 200 نفر آنها قراردادی و 70 نفرشان استخدامی دائم هستند. کارگران از ابتدای سال 1389 و بعد از عید، تولید را خواباندند و به عنوان اعتراض تعدادی از کارگران همراه اعضای شورای اسلامی کارخانه برای حل مشکل خود به دفتر ریاست جمهوری در تهران رفتند که توسط ماموران نیروی انتظامی و اطلاعات مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. تعدادی از کارگران و اعضای شورای اسلامی کارخانه نیز دستگیر شدند که پس از اعتراضات کارگران، اعضای شورای اسلامی و کارگران دستگیر شده آزاد شدند و کارگران دست از پا درازتر به رشت بازگشتند .

کارگران در تاریخ 9 مرداد، که مصادف با سومین روز درگذشت یکی از کارگران فعال کارخانه به نام نعمت پورابراهیمی بود، همگی در مراسم سوگواری او شرکت کردند. لازم به ذکر است کارگران خاور در طول سالها مبارزه بارها جاده رشت – فومن را بستند. اما به آنها وعده های سر خرمن داده شد و عملاً قدمی در جهت برآوردن مطالبات معوقه شان برداشته نشد. با این همه، کارگران خاور همچنان جهت گرفتن مطالبات خود پافشاری می کنند. لازم به ذکر است بیشتر کارگران در محل زندگی شان به بقال و نانوا و … بدهکارند و در شرایط فوق العاده سخت معیشتی به سر می برند. لذا از تمامی فعالان و رسانه های واقعی کارگری می خواهند که تا رسیدن به مطالبات شان از مبارزات بر حق آنها حمایت کنند. لازم به ذکر است هم اکنون 3 تن نخ در انبار موجود است و علیرغم اصرار و پافشاری دکتر لامع کارگران حاضر به تولید نیستند و همچنان در اعتصاب به سر می برند.

شركت توزيع و پخش مواد لبني كاله در کیلومتر 3 جاده رشت – لاهيجان قرار دارد. اين شركت وابسته به بخش خصوصي و كارفرماي آن فردي به نام سليماني است كه سمت مديرعاملي نيز دارد. وي نمايندگي كارخانه كاله واقع در مازندران (آمل) را دارد. اين فرد اکثر اوقات در امريكا و انگليس به سر مي برد. قبلاً مديريت سوسيس و كالباس و مواد غذايي را در رشت برعهده داشت . وي با حمايت و سرمايه گذاري شركت توليد كاله توانست اين مركز پخش را راه اندازي كند. در اين شركت، حدود 200 كارگر فعال هستند. 30 نفر در بخش اداري و مالي ، 4 نفر در بخش ويزيتوري و بقيه 200 نفر در دو شيفت دوازده ساعت در بخش تخليه و بارگيري در سرتاسر شهر رشت و ساير شهرهاي استان در مقابل مغازه هاي اغذيه فروشي مشغول فروش تبليغاتي – مقابل هر مغازه 2نفر- هستند. روزانه 2 تريلر محصولات لبني از آمل به رشت وارد مي شود . دستمزدهاي كارگران طبق مصوبه اداره كار است كه با اضافه كاري حدود 400 الي 500 هزار تومان مي شود . اين شركت فاقد هرگونه تشكل كارگري است. در ضمن در حدود 40 كاميون و كاميونت به شكل پخش و دريافت پورسانت در خدمت شركت است و حدود 10 كاميونت نيز به شركت تعلق دارد. اين شركت در واقع رقيب كارخانه توليدي پگاه است و توانسته بخش زيادي از بازار پگاه را به علت فروش نسيه با مهلت 10 روزه در دست بگيرد.

از اين كارخانه بحران زده كه به جواد افراشته و خانواده اش تعلق دارد از سال 83 به بعد گزارشات مختلفي از جانب كارگران به خبرنامه و سپس نامه کمیته هماهنگی ارسال و منتشر شده است. بيش از 2 سال بود كه كارگران بازنشسته این کارخانه، كه تعداد آنها به 53 نفر مي رسد، هر يك به طور متوسط از 3 الي 6 ميليون تومان بابت مفاصاحساب بازنشستگي از جواد افراشته ضدكارگر طلبكار بودند. پس از ماهها وعده سرخرمن و مبارزات كارگران، بالاخره كارگران توانستند در روز چهارشنبه 13 مرداد مطالباتشان را به صورت چك از کارفرما دريافت كنند. در حال حاضر كارخانه مشغول فعاليت با 12 كارگر است كه از اين كارگران 4 نفر نزديك به 23 الي 25 سال سابقه كار دارند و منتظر برخورداري از شرايط سختي كار و اعلام بازنشستگي هستند و هریک حدود یک میلیون 850 هزار تومان طلبکارند و 8 نفر بقيه كه به صورت قراردادي کار می کنند هريك در حدود 2 الي 6 ميليون تومان دستمزد و حقوق معوقه طلب دارند. قابل ذكر است كه هنوز دستمزد تيرماه 89 کارگران پرداخت نشده است.