وال استریت و طغیان جوانان نیویورک
اسد طاهری
تنها یک ماه از شروع جنبش "تسخير وال استريت" مي گذرد اما آتش اعتراضي كه جرقه آن در خيابان وال استريت نيويورك روشن شد، اكنون در حال گسترش سريع به مرزهاي غربي اين كشور است.
گروهي كه خود را جنبش نوپديد مقاومت عليه سيستم نابرابر اقتصادي اين كشور مي داند به سمت خيابان وال استريت حركت كرد.
سخنگويان اين جنبش در معرفي تركيب خويش خود را 99 درصد جامعه كه مجبور به تحمل سياستهاي ظالمانه يك درصد قدرتمند و ثروتمند جامعه هستند، می دانند.
اين گروه كه خصيصه آن جوان بودن آن است، به فقرا و بيكاران اختصاص ندارد و حتي مي توان كساني را كه موقعيت شغلي خوبي هم دارند (وکیل-دکتر-مهندس و....) در بين آنها مشاهده كرد. شمار اين گروه كه در ابتدا از 200 نفر فراتر نمي رفت طي سه هفته اخير به هزاران تن رسيده است. آنها نماينده آمريكايي ناراضي از "وضع موجود" هستند. آمريكاييها كه به اعتقاد تحليلگران از روند اوضاع و سير سياستها خشمگين هستند، از دولت شان، از اقتصادشان كه بيشتر شبيه يك حباب بزرگ شده، از بانكها و حتي از همسايه هايشان كه خانه هايي مي خرند كه قادر به بازپرداخت وامهاي آن نيستند و به اين ترتيب ضربه هايي كوچك اما مؤثر بر اقتصاد كشور وارد مي كنند.
خواسته اين گروه تحقق حقوق اوليه هر شهروند مثل غذا، پوشاك، وضعيت بهداشت و درمان مناسب، تحصيلات، شغل و البته دموكراسي واقعي است. يكي از عللي كه این جنبش، وال استريت را به عنوان محل تجمع خود انتخاب كرد نيز همين اصل بود كه بورس وال استريت نه فقط مركز اقتصادي آمريكا كه قلب تپنده اين كشور به حساب مي آيد. سيستم اقتصادي و سياسي آمريكا درست از همين خيابان تزريق مي شود. معترضان با حضور در اين خيابان به وجود 14 ميليون بيكار، 40 ميليون فقير، 46 ميليون فاقد حمايتهاي درماني و بهداشتي و ميليونها فاقد مسكن و مقروض به بانکها اعتراض مي كنند.
اقتصاد آمریکا در حال حاضر در شرایط نامطلوبی بسر می برد. نرخ بیکاری روز بروز بالا می رود، اکثر کمپانیها مجبور به اخراج عده ای از کارمندان خود هستند.
حدود 700 نفر از معترضان روز شنبه 8 اکتبر حین راهپیمایی بر پل بروکلین در نیویورک بازداشت شدند. پلیس نیویورک پیش تر 80 نفر از معترضان را در 25سپتامبر بازداشت کرده بود.
اكنون مجریان جنبش تسخير وال استريت اميدوارند بتوانند حيات جنبش خود را تا انتخابات 2012 بكشانند و برخلاف تي پارتي (جناح چپ حزب جمهوری خواه) سياستهاي آتي آمريكا را در مسيري صحيح قرار دهند و آن را از شرايط نابسامان اقتصادي كه وال استريت بر مردم تحميل كرده رها سازند. امروز جنبش تسخير وال استريت بزرگ تر، مهم تر و قوي تر از یک ماه قبل شده است. نسلي كه اين جنبش را به وجود آورد، همواره متهم به تنبلي و زندگي زير چتر حمايت والدين خود بوده است. اما آنها اكنون با حضور چهره هاي سرشناس از روشنفكران، سياستمداران و هنرمندان نشان مي دهند قابليتهاي زيادي براي نقد و چالش با مقامات اقتصادي و پولي حاكم بر جامعه سرمايه داري ايالات متحده دارند.
سه آمریكایی، سارا شورد، شین باوئر و جاش فتال که به اتهام بی اساس جاسوسی بیش از دو سال در جمهوری اسلامی زندانی بودند، پس از آزادی و بازگشت به آمریکا به جنبش اشغال وال استریت پیوستند.
این سه روز دوشنبه 17اکتبر در تظاهرات "اوكلند را اشغال كنید" در كنار کسانی که مقابل ساختمان شهرداری شهر اوكلند كالیفرنیا تجمع كرده بودند ایستادند و با آنان اعلام همبستگی كردند.
شین باوئر گفت :این مكان بهترین جا برای گرفتن جشن آزادی مان است .
از هفته های گذشته دهها تن از حامیان جنبش اشغال وال استریت در شهر اوكلند با تحصن در مقابل ساختمان شهرداری این شهر و برپایی چادر با اهداف جنبش ضد سرمایه داری اشغال وال استریت اعلام همبستگی كردند.
این سه تن همچنین با زندانیان زندانهای كالیفرنیا كه در اعتراض به شرایط نگهداری خود دست به اعتصاب غذا زده اند، اعلام همبستگی كردند و جاش فاتال اعلام كرد كه برای نشان دادن همبستگی با آنها به مدت 24 ساعت به اعتصاب غذای آنها پیوسته است.
سه سال پیش بسیاری از این جوانان پشت وعده ی پرزیدنت اوباما برای تغییر جمع شدند. اکنون دارند اوضاع را به دست خود می گیرند. تا انتخابات ریاست جمهوری تنها 12 ماه باقی مانده و آمریکاییها سرخورده و خشمگین هستند. 90 درصد مردم باور به گندیده بودن اقتصاد دارند که با رکوردی تاریخی روبرو است. دولت با پایین ترین میزان مقبولیت خود مواجه است. تنها 15 درصد از آمریکاییها اعتقاد دارند که دولت فدرال همیشه یا بیشتر اوقات کار درست را انجام می دهد. این رقم تنها یک سال قبل 25 درصد بود. با این حال اکثریت عظیم مردم می خواهند دولت شغل، خدمات درمانی، آموزش و پرورش و تامین اجتماعی در اختیار بگذارد و زیرساختهای ویران این کشور را از نو بسازد.
جمهوریخواهان و دمکراتها سیاستهای یکسانی تحویل مردم می دهند و تنها منافع شرکتهای بزرگ را دنبال می کنند. این را هم باید بدانیم که درون این دو حزب افراد خوبی هم پیدا می شود، ولی واقعیت امر این است که این آدمهای خوب درون این احزاب حرفشان به جائی نمی رسد و تنها زمانی می توانند کاری برای توده انجام دهند که حزب مستقلی برای جامعه تشکیل دهند. مهم نیست قصد سیاستمداران چه باشد مهم کاری است که در عمل انجام می دهند. سازمانهای سیاسی تا این زمان نتوانستنند رهبری تشکل بزرگی و جنبش توده ای را به دست گیرند.
این شاید به نظر تناقضی غیر قابل توضیح برسد. اما به عمق قضیه که نگاه کنیم، می بینیم آمریکاییها به دنبال راه حلی جمعی برای مشکلاتشان هستند. اما به ساختارها و نمایندگان کنونی دولت برای انجام این کار اعتماد ندارند. حق هم دارند! هم دموکراتها و هم جمهوریخواهان مطیع و گوش فرمان شرکتهای بزرگ هستند. این موجودیتهای غیرمنتخب و غیرپاسخگو هستند که افسار واقعی دولت و اقتصاد را در دست دارند. آنها هستند که تصمیم می گیرند چه کسی کار کند، چه کسی خانه ای برای زندگی داشته باشد، چه کسی دسترسی به خدمات درمانی و تحصیلات داشته باشد و چه کسی نداشته باشد.
همزمان با برپايي تظاهرات ضد سرمايه داري پرزیدنت اوباما، تلويحا اعتراف كرد بين مردم و دولت آمريكا شكاف و فاصله افتاده است.
معترضان جنبش ضد سرمايه داري "وال استريت را اشغال" روز سه شنبه 11 اکتبر عليه آنچه "وحشيگري پليس" ناميدند، در خيابانهاي نيويورك تظاهرات كردند.
معترضان با حمل تصاويري كه پليس آمريكا را در حال سركوب شهروندان اين كشور نشان مي داد، از نيروهاي امنيتي خواستند خشونتها را هرچه زودتر پايان دهند. "لطفا از اين به بعد مرا كتك نزن" و "به خشونتهاي پليس نيويورك پايان دهيد" از جمله دست نوشته اين معترضان بود كه اعتراضهاي خود را از 17سپتامبر عليه تبعات گوناگون و غيرانساني نظام سرمايه داري آغاز كرده اند.
پرزیدنت باراك اوباما براي دومين بار از زمان آغاز جنبش ضد سرمايه داري "وال استريت را اشغال كنيد" نسبت به اين اعتراضها واكنش نشان داد. اوباما به طور تلويحي اعتراف كرد بين مردم و دولت وي جدايي و شكاف افتاده است.
رئيس جمهور آمريكا كه با شبكه خبري "اي بي سي" صحبت مي كرد گفت:"تصور مي كنم مردم آمريكا، چه آنهايي كه هوادار چپ هستند و چه آنها كه هوادار راست هستند، به اين نتيجه رسيده اند كه از دولت جدا افتاده اند؛ آنها معتقدند دولت به فكرشان نيست."
اوباما در ادامه مهمترين وظيفه خود و دولتش در قبال اين اعتراضها را اين گونه عنوان كرد كه "ما رهبران آمريكا بايد اجازه دهيم مردم بدانند آنها را درك مي كنيم." وي همچنين با اذعان به نارضايتي مردم از شرايط اقتصادي، انتخابات رياست جمهوري سال 2012 را بسيار سخت پيش بيني كرد.
اعتراضات تقریبا به اکثر شهرهای بزرگ و کوچک در حمایت از جنبش وال استریت انتقال پیدا کرده است.
در ميدان "ديوي" بوستون، صدها نفر از مردم با استفاده از تاكتيكهاي معترضان نيويوركي عليه فساد مالي، بيكاري، فقر، جنگ و نظام سرمايه داري تظاهرات كردند.
مردم لس آنجلس نيز خواستار تغيير سياستهاي دولت شدند. معافيتهاي مالياتي شركتهاي بزرگ، افزايش بيكاري و نگراني از آينده اي مبهم عمده دليل حضور معترضان لس آنجلسي در خيابانهاي اين شهر بود. معترضان در اين شهر نيز خواستار تغيير سياستهاي دولت به نفع 99درصد جامعه آمريكا هستند. معترضان معتقدند تمام منافع و ثروت آمريكا در جيب يك درصد از قشر خاص جامعه است.
"شيكاگو" نيز در كنار مردم "نيويورك" در اعتراض به فقر، فساد، بيكاري و نابرابريهاي اجتماعي مقابل بانك مركزي ايالتي شيكاگو تظاهرات كردند. آنها نيز اعلام كردند مي خواهند مراكز مالي شيكاگو را به تصرف خود درآورند. معترضان اين شهر در مصاحبه با رسانه ها اعلام مي كنند "وال استريت مال ماست، از ثروتمندها هم ماليات بگيريد، به خاطر نفت خون جوانانمان را نريزيد، تمام سيستم حاكم بر آمريكا بايد تغيير كند، كاپيتاليسم مساوي است با جنايت سازمان يافته، ما مردم هستيم، مردم به پاخيزيد، آمريكا در حال نابودي است، مردم در حال مرگند و ما خانه و شغل مي خواهيم." اینها از جمله شعارها و دست نوشته هاي معترضان است كه در شهرهاي مختلف آمريكا توسط مردم به نمايش گذاشته شد.