تفکیک جنسیتی در دانشگاهها
نگار الوندی
به گزارش طلوع یزد در 8 آبان 1390 آیت الله سید احمد علم الهدی در گفتگویی با فارس در ارتباط با طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاههای کشور و اجرایی شدن این طرح اظهار داشت:"در حال حاضر این طرح در شورای اسلامی شدن دانشگاهها مورد بررسی قرار گرفته که بر این اساس هفته ی آینده این طرح به تصویب قطعی می رسد." وی سخنان خود را این گونه ادامه داد:"این مساله به عنوان نخستین موضوع در شورای اسلامی شدن دانشگاهها در حال بررسی است که با قطعی شدن این طرح در شورای اسلامی شدن دانشگاهها و شورای انقلاب فرهنگی، دانشگاهها موظف به اجرای این طرح در دانشگاه هستند."
اجرای قطعی این طرح در دانشگاهها اثرات سویی بر نظام آموزشی کشور خواهد داشت. با این که هدف از این طرح حفظ صیانت از زن و بستر سازی برای پیشرفت بیشتر علمی کشور عنوان شده اما به نظر می رسد که اجرای این طرح فقط به دلیل مشروعیت بخشی به نظام دینی مورد نظر حکومت است. چرا که اگر این مهم را در نظر بگیریم که بعد اخلاقی و دینی در فضای امروزی کشور دارای مفهومی سیاسی است به این نتیجه می رسیم که اجبار جامعه به پیروی و گردن نهادن به این اخلاق در حقیقت نوعی مشروعیت بخشیدن به نظم مورد نظر حکومت است. این نظم می تواند حتی خیالی و غیر واقعی باشد اما در بعد نمادین اهمیت خاصی می یابد. این نظم خیالی اقتدار مردانه ای است که با پیشرفت زنان در دوران اخیر به گونه ای نگران کننده از نظر پاسداران فرهنگ مردسالار به خطر افتاده است. بنابراین تفکیک جنسیتی در دانشگاهها جز در خدمت این نظم و گرایش مردسالارانه نمی تواند باشد. از آنجایی که ما در ایران با نوعی ایدئولوزی جنسیتی سروکار داریم؛ این سیاست می تواند راه را برای اعمال محدودیتهای جدید در حوزه ی آموزش و بازار کار باز کند و چه بسا برنامه ی بعدی آقایان ساختن جامعه ای با دو نیمه ی متفاوت باشد. نیمه ای برای مردان فرادست و نیمه ی دیگر برای جنس دوم که فرودست ارزیابی می شود و باید مکمل مرد باشد و به آنجایی برود که مردان مجاز دانسته اند. اساس این ایدوئولوزی جنسیتی که در سالهای اخیر بیشتر مورد توجه آقایان قرار گرفته؛ نابرابری زن و مرد و تبعیض بین 2 جنس است. نباید این مهم را نادیده بگیریم که اجرای سیاست تفکیک جنسیتی روند برابری آموزشی میان زن و مرد را کُند می کند و در عمل شاید بتوان گفت که آن را ناممکن می سازد. چرا که تفکیک جنسیتی این امکان را به وجود می آوردکه رشته ها ی تحصیلی را هم به تدریج جنسیتی کنند و یا برای دختران و پسران سهمیه ای متناسب با سهم اجتماعی در نظر بگیرند؛ چنانچه در کنکور سراسری 1390 شاهد سهمیه ی جنسیتی بودیم. و این بدان معنا خواهد بود که دیگر دانشجو، محقق و یا حتی معلم و دانش آموز در رقابتی سالم و علمی با یکدیگر وارد عرصه ی آموزشی نمی شوند، بلکه بیشتر بر پایه ی جنسیت خود باید راه آینده را انتخاب کنند. با این که در این مرحله صحبت از تفکیک جنسیتی رشته ها در میان نیست اما بنا به تجربه های گذشته نباید به این موضوع با نگاهی مثبت نگریست. در حال حاضر اگر زمینه ی اجتماعی و عملی برای اجرای این بخش از تفکیک جنسیتی وجود ندارد هیچ تضمینی هم برای عملی نکردن این سیاستها در آینده وجود نخواهد داشت. با این حال پایین آمدن کیفیت آموزشی و در پی آن سطح علمی دانشگاهها نتیجه ی این عمل خواهد بود. در آخر باید خاطر نشان کنم؛ با وجود برخی مخالفتها برای اجرای این طرح و همچنین عدم تصویب آن در شورای مربوطه، از پاییز 1390 شاهد اجرای آزمایشی این طرح در برخی دانشگاههای کشور هستیم. یک نمونه آن دانشگاه علامه طباطبایی تهران است. با این که رئیس این دانشگاه از افراد نزدیک به آفایان احمدی نزاد و رحیم مشایی است با اجرای این طرح در حوزه ی مدیریتی خود اعتراضی نکردند؛ و این در حالی است که چندی پیش آقای احمدی نژاد با نوشتن نامه ای به وزیران علوم و بهداشت اجرای این طرح را غیر عالمانه توصیف کرد. بنابراین با مشاهده ی این تناقض شاید بتوان نتیجه گرفت که آقای احمدی نژاد سیاست خود را به دلیل نزدیک بودن انتخابات مجلس و همچنین به دلیل اختلاف با رهبر تغییر داده است.