زنان در مسیر رهایی

آناهیتا اردوان

زنان مداخله گر، انتخاب این ماه ناتالیا سدوا تروتسکی

ناتالیا سدوا تروتسکی، زن انقلابی و بلشویک روسی، سال 1882 میلادی در اوکراین به دنیا آمد و تحصیلات خود را در جوانی در دانشگاه جنوا انجام داد. او همراه با تروتسکی و لنین در روزنامه "ایسکرا"، به ویژه در قسمت جوانان فعالیت می کرد. ناتالیا در سال 1902، تروتسکی را در پاریس ملاقات کرد. وی از همسر اولش که او نیز یکی از رفقای انقلابی اش بود، دارای دو فرزند دختر بود. بلافاصله بعد از دیدار با تروتسکی، آنها زندگی مشترک را آغاز کردند و صاحب دو فرزند پسر شدند.

"ناتالیا" در زمان تبعید در کنار لیون تروتسکی در مکزیک زندگی کرد و بعد از کشته شدن او نیز مدتی را در مکزیک به سر برد و سپس به فرانسه رفت و تا پایان عمر آنجا زندگی کرد. او تا آخرین لحظات زندگی اش (سال 1962 میلادی) از انترناسیونالیسم دفاع کرد و شهرت خود در مخالفت با استالینیسم را حفظ کرد.

گفته می شود که تروتسکی علاقه عمیقی به ناتالیا داشت، به طوری که در وصیت نامه اش در فوریه سال 1940 اینگونه نوشت:"افزون بر این که شادمانم که در زندگی یک مبارزه راه سوسیالیسم بودم ، از این بابت هم بسیار خوشحالم که نزدیک به چهل سال از زندگی خود را کنار "ناتالیا" که سرچشمه پایان ناپذیری از مهربانی، عشق و بزرگواری بود، سپری کردم."

قربانیان خاموش: زنان عراقی برای بهره کشی جنسی قاچاق می شوند

سی ان ان، ده نوامبر 2011 - شروع جنگ در سال 2003، برای هزاران دختر و زن عراقی فقط شروع مشکلات بود. بسیاری از آنها در شرایط هرج و مرج جنگ خارجی و جنگهای داخلی که فقر را به همراه داشت، قربانی قاچاق در داخل کشور و یا کشورهای همسایه جهت بهره کشی جنسی شده اند.

معضل بهره کشی جنسی از زنان عراقی معمولا به دلیل ترکیبی از فساد دولتی، مذهب، تابوهای فرهنگی و عدم علاقه مسوولان به منظور جلوگیری از طرح آن، در سایه ای از ابهام قرار داشته و گزارش نمی شود. بر اساس گزارش یک تشکل غیردولتی عراقی موسوم به "مقام ما"، دختران عراقی در سنین 10 تا 12 سالگی، بعد از جنگ برای بهره کشی جنسی به کشورهای اردن، لبنان، سوریه و یا عربستان سعودی قاچاق شده اند. افزون بر این، بسیاری از قربانیان در کلوبهای شهرهای عراقی، به ویژه بغداد، به پرسنل آمریکایی عرضه می شوند.

تحقیقات وسیعی که توسط یک کلینیک تحقیقاتی انگلیسی به عمل آمده، اضافه می کند که نه تنها مسوولان دولتی عراقی، سوریه ای و کشورهای عربی بلکه، آمریکا و انگلیس نیز علاقه ای به جلوگیری از معضل قاچاق دختران و زنان عراقی نشان نمی دهند. فاجعه بار تر آن است که این مسوول تحقیقات ابراز داشته است که دولتهای آمریکا و انگلیس خواستار جلوگیری از انجام تحقیقات مزبور بوده اند.

اگرچه قاچاق زن عراقی برای استثمار جنسی قبل از حمله و اشغال این کشور هم وجود داشته، اما ناپایداری وضعیت اقتصادی کشور، شرایط آنها را بسیار وخیم تر و آسیب پذیرتر از گذشته کرده است. بدین ترتیب، معضل قاچاق زنان جهت بهره کشی جنسی شدت یافته است. تشکل غیردولتی "رهایی زنان در عراق" اعلام کرده که تقریبا چهار هزار زن که یک پنجم آنان زیر سن 18 سال بوده اند، در طول هفت سال پس از جنگ، ناپدید شده اند. گفته می شود که این زنان یا بوسیله گروههای مافیای بین المللی و یا بومی قاچاق انسان به عنوان تن فروش به کار گمارده شده اند یا توسط خانواده خود به اجبار فروخته و به همسری مرد تحمیلی در آورده شده اند. هزاران تن از عراقیان بعد از جنگ آواره گشته اند که قادر به انجام کار قانونی نیستند. بخش عظیمی از این جمعیت به زنان تعلق دارد که بی شک برای امرار معاش به تن فروشی مشغولند. بر اساس تحقیقات کلینیک انگلیسی، بسیاری از قاچاقچیان انسان نیز زن هستند؛ کسانی که برای امرار معاش به قاچاق و تباهی کشاندن همجنسان خود مبادرت می ورزند.

بسیاری از قربانیان بعد از این که به اندازه کافی مورد استثمار جنسی قرار گرفتند، در خیابانها رها گردیده اند. تشکل "رهایی زنان در عراق" که سال گذشته گزارشی پیرامون معضل تن فروشی انتشار داد، عنوان می کند که دولت عراق با فعالیتهای این تشکل مخالفت کرده و همواره تلاش می کند تا ارتباط تشکل را با رسانه ها قطع کند. مسوول تشکل "رهایی برای زنان عراقی" می گوید: "مشکل استثمار جنسی زنان تا زمانی که بازاری جهانی برای این عمل وقیح و بسیار سودآور وجود دارد، به طور کامل حل و فصل نخواهد شد."

گردهمآیی مدافعان حقوق زنان برای جلوگیری از منزوی شدن زنان در بهار عرب

اسوشیتدپرس، 23 سپتامبر 2011 - مدافعان پیشتاز حقوق زنان از بیست کشور جهان در شهر واشنگتن آمریکا گردهم آمدند تا پیرامون پروسه دموکراتیزه شدن خاورمیانه و به انزوا کشیده نشدن حقوق زن تبادل نظر کنند. آنها اعتقاد دارند که زنان در همه کشورهای خاورمیانه و آفریقای شمالی در سرنگونی رژیمهای خودکامه سهم بسزایی داشته اند. بنابراین آنها باید در رابطه با تعیین راهکارهای ادامه شرکت زنان در دولتهای انتقالی و ساختارهای جدید حکومت مداخله کنند تا مبادا عدم حضورشان در معادلات سیاسی باعث به انزوا کشیده شدن حقوق زنان شود.

افزون بر این، زنان در جریان این کنفرانس بر این اعتقادند که برای رسیدن به حقوقی که قانون تاکنون به مردان داده ولی از زنان دریغ داشته، می بایست تلاش کنند که به موقعیتهای بالاتر نظیر قضاوت دادگاههای شهری و منطقه ای دست یابند تا رفرمهای بعد از فروپاشی سیستم کهنه تنها به فاکتورهایی مثل انتخاب آزاد نپردازد، بلکه حقوق زنان را در مرکز تغییرات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی قرار دهد.

حقوق زنان افغان باید موضوع گفتگو صلح باشد

رویتر، 10 اکتبر 2011 - بنابه گزارش "اوکسفام"، اطلاعات تازه در رابطه با وضعیت زنان افغان حاکی از آن است که وضعیت آنها پیرامون امنیت شخصی، حقوق بشر و فرصتهای اجتماعی به قبل از اکتبر 2001 عقب گرد داشته است. بسیاری از زنان با نزدیک شدن گفتگوی صلح پیشنهادی آمریکا، در هراسند که حقوق زنان در این گفتگوها مورد بحث قرار نگیرد. گزارش "اوکسفام" مصرانه خواستار قرار گرفتن مسایل حقوقی زنان بر روی میز گفتگو کنندگان صلح می باشد.

شکاف عظیمی بین زنانی که به دلیل موقعیت اقتصادی مناسب قادر به اخذ مدرک تحصیلی بوده اند با آنهایی که حتی قادر نیستند از دیوار فقر کمی جلوتر روند، وجود دارد. دختران افغانی هنوز در مناطق روستایی از محرومیت و تبعیض در رنجند و به جای دستیابی به تحصیلات مجبور به ازدواج اجباری می شوند. آمار جدید نشان می دهد که هشتاد درصد زنان افغانی بیسوادند و فقط شش درصد از آنهایی که بالای 25 سال سن دارند، دارای مدرک تحصیلی هستند. اما زنان در مناطق روستایی که قادر به اخذ مدرک تحصیلی نبوده اند، از بسیاری امکانات اجتماعی نیز بی بهره اند.

قبل از سال 1996 که طالبان به طور رسمی بر بسیاری از بخشهای افغانستان سلطه یافت ، هفتاد درصد از آموزگاران، پنجاه درصد از کارکنان بخش خدمات اجتماعی و چهل درصد از همه پزشکان کشور را زنان تشکیل می دادند.

"آکسفام" در گزارش مفصل خود اعلام می کند که امروز جنایت و خشونت در افغانستان در بالاترین حد خود قرار دارد.

زنان برمه ای، بردگان جنسی در چین

شبکه خبری زنان، هشتم نوامبر 2011 - زنان برمه ای جهت دستیابی به موقعیتی بهتر و بهبود وضعیت خانواده خود به چین مهاجرت می کنند اما در شرایط به مراتب بدتری قرار می گیرند. آنها در می یابند که به عنوان عروس به مرد کشاورز چینی فروخته شده اند. کشاورز چینی با توجه به قانون یک فرزند که از سال 1978 برای کنترل رشد جمعیت بر زنان چینی اجرا می شود، به سختی می توانند با زنی چینی ازدواج کنند. به دلیل نقش فرزند بیشتر در کشاورزی سنتی، آنها با پرداخت مبلغی کم به قاچاقچیان انسان، زنان برمه ای را به همسری برمی گزینند. قربانیان معمولا توسط قاچاقچیان، فامیل خود و یا دوستان و آشنایان با مواد مخدر مدهوش گردیده و هنگامی که به هوش می آیند، متوجه می شوند که در لباس عروسی به همسری شخصی در آمده اند که هرگز در عمر خود ندیده اند. سپس، در مکانی زندانی می شوند و از سوی همسری که برای او برگزیده شده مورد تجاوز جنسی قرار می گیرند تا به اجبار باردار گردند.

قاچاق زنان از برمه به کشور چین مشکل بسیار مهمی می باشد که در سالهای اخیر شدت یافته است. ازدواج اجباری، انگیزه هفتاد درصد از موارد قاچاق انسان در برمه را تشکیل می دهد.

دختران در زیمبابوه و جلوگیری از تحصیل

شبکه خبری زنان، هفتم نوامبر 2011 - فقر، تبعیض جنسیتی و اجرای سنتهای قدیمی باعث شده است که یک سوم از دختران در زیمبابوه از تحصیل در دوره ابتدایی و 67 درصد از تحصیلات بالاتر به عنوان حقوق اولیه آموزشی منع گردند.

آزار و اذیتهای جنسی، ازدواجهای اجباری و بارداری زودتر از موعد از فاکتورهایی هستند که دختران را به ترک تحصیل مجبور می سازد. افزوده بر این، مسافت زیاد بین مرکز آموزشی و محل سکونت دختران که در مناطق روستایی زیمبابوه زندگی می کنند و یا این که دختران بعد از مرگ مادر با مسوولیت بیشتری در خانه روبرو می باشند، از دیگر دلایل ترک تحصیل اجباری آنان است.

زنان لیبی خواستار نقش گسترده تر در ساختار اجتماعی

ان پی آر، چهارم اکتبر 2011 - زنان لیبی با برگزاری راهپیمایی در طرابلس، پایتخت کشور لیبی، خواستار نقش گسترده تری در ساختار اجتماعی و سیستم سیاسی بعد از فروپاشی دولت قذافی شدند.

"هدی ابوزید"، فیلمساز، یکی از شرکت کنندگان در راهپیمایی می گوید که از انگلیس برای شرکت داوطلبانه در "شورای ملی انتقالی لیبی" به کشورش آمده است. وی ادامه می دهد که در بدو ورودش بسیار متاسف شده که هیچ زنی در "شورای ملی انتقالی لیبی" وجود ندارد. او از زنان فعال سیاسی لیبیایی می خواهد که با شرکت فعالانه خود حقوق زنان را تثبیت کنند.

"هدی ابوزید" می گوید:"سیاست خشن است و البته سیاست در شرایط کنونی لیبی بسیار خشن تر است، اما زمانی که همه نیروها قصد دارند در آینده لیبی تاثیر بگذارند، زنان نیز باید موثر باشند، زیرا وقتی به تاریخ نگاه می کنیم زنان همیشه برای دستیابی به ابتدایی ترین حقوق خود مبارزه کرده اند."

یکی دیگر از زنان فعال و شرکت کننده در راهپیمایی اعلام می کند که زنان در دوران قذافی در حوزه های گوناگون از جمله پزشکی، حقوق و دیگر رشته های آکادمیک نقش داشته اند، اما در سیاست رلی بازی نمی کردند. اما امروز مردم لیبی اعتماد به نفس دارند زیرا انقلابی را به انجام رسانده اند و زنان تحصیل کرده و فعال بی شک نامزد انتخابات خواهند شد.